ميان دعا كردن براي تعجيل در «فرج» و نهي از عجله درباره «ظهور» منافاتي نيست؛ زيرا اولاً: عجله در ظهور، به معنی اصرار زياد بر فرج حضرت بدون وجود مقدمات و شرايط و زمينه هاست؛ ولى دعا براى ظهورِ حضرت، همراه با مقدمات و شروط است. ثانياً: خود دعا مى تواند به منزله جزئی از علل ظهور، تأثير بسزايى در تسريع آن داشته باشد.

تکالیف مؤمنین نسبت به امام زمان(عج) عبارتند از: ايمان به حتمى بودن خروج حضرت مهدى(عج)، صبر و تمسك به دين حق در فتنه ها، درخواست معرفت پیدا کردن به امام زمان(عج) از خداوند، تجديد بيعت و ثبات بر اطاعت، مقابله با شبهات، كمك به برادران مؤمن، فريب نخوردن از مدعيان دروغين مهدويت، زياد دعا كردن براى تعجيل فرج، وقت معين نكردن براى ظهور، دوست داشتن حضرت و ... .

بلند شدن شيعيان به هنگام شنيدن نام «قائم(عج)» به خاطر وجود رواياتي است كه در آنها امام صادق(ع) و امام رضا(ع) هنگام برده شدن نام حضرت به جهت تعظيم و احترام از جا برخاسته اند.

بر اساس روایات، یکی از عوامل تعجيل در فرج حضرت مهدی(عج) «دعا» است. از طرفی می دانیم دعا بدون درخواست قلبى و زمينه سازى براى تحقق آن موثر نخواهد بود؛ و لذا انسان بايد با زبان و قلب طلب نماید و در عمل هم زمينه ساز خواسته های خود باشد و همین زمینه سازی و تلاش برای فراهم نمودن مقدمامت ظهور، خود موجب رفع نسبی مشکلات و گشایش در زندگی شیعیان خواهد شد.