آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

بلند شدن شيعيان به هنگام شنيدن نام «قائم(عج)» به خاطر وجود رواياتي است كه در آنها امام صادق(ع) و امام رضا(ع) هنگام برده شدن نام حضرت به جهت تعظيم و احترام از جا برخاسته اند.

درباره اين سؤال كه چرا شيعيان با شنیدن نام قائم(عجل الله تعالی فرجه) از جا بر می خیزند؟ مرحوم حاجى نورى مى نويسد: «در روایتی از امام صادق(عليه السلام) نقل شده است: روزى در مجلس امام صادق(عليه السلام) نام مبارك حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه) برده شد، امام صادق(عليه السلام) به جهت تعظيم و احترام از جاى برخاست».(1) نيز در روايت آمده كه: «دعبل خزاعى بعد از آنكه ابياتى راجع به حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه) نزد امام رضا(عليه السلام) قرائت كرد، حضرت از جاى برخاست ... ».(2)
ميرزاى نورى مى گويد: وقتى نام حضرت حجة بن الحسن(عجل الله تعالی فرجه) در مجلس امام رضا(عليه السلام) برده شد آن حضرت از جا برخاست و دو دست مباركش را روى سر گذاشت و فرمود: «اَللّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ سَهِّلْ مَخْرَجَهُ».(3)
در روايتي آمده است كه: «از امام صادق(عليه السلام) سؤال شد چرا هنگام شنيدن نام امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) از جاى خود بر مى خيزيم؟ حضرت فرمود: چون غيبت حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه) طولانى است و امام(عجل الله تعالی فرجه) از شدت محبتى كه به دوستان خود دارد هر زمانى كه شخصى او را ياد كند نگاهى به او مى نمايد و سزاوار است كه ياد كننده به جهت احترام و تعظيم از جاى خود برخيزد. هنگامى كه مولاى خويش او را به نظر مهر و عطوفت نگاه مى كند، پس از جاى خود برخيزد و از خداى تبارك و تعالى تعجيل فرج ايشان را بخواهد».(4)،(5)