آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ميان دعا كردن براي تعجيل در «فرج» و نهي از عجله درباره «ظهور» منافاتي نيست؛ زيرا اولاً: عجله در ظهور، به معنی اصرار زياد بر فرج حضرت بدون وجود مقدمات و شرايط و زمينه هاست؛ ولى دعا براى ظهورِ حضرت، همراه با مقدمات و شروط است. ثانياً: خود دعا مى تواند به منزله جزئی از علل ظهور، تأثير بسزايى در تسريع آن داشته باشد.

در روايات فراوان به مسئله دعا براى تعجيل فرج حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه) اشاره شده است و در برخى روايات ديگر از عجله كردن درباره ظهور نهى شده است؛ از جمله روایت: «هَلَكَ الْمُسْتَعْجِلُونَ»؛ (كسانى كه عجله كردند هلاك شدند). آيا بين اين دو دسته روايات اختلاف و تنافى وجود دارد؟ در جواب مى گوييم: خير تنافى وجود ندارد؛ زيرا:
اولاً: عجله در ظهور، به معنی اصرار زياد بر فرج حضرت بدون وجود مقدمات و شرايط و زمينه هاست؛ ولى دعا كردن براى ظهور حضرت، همراه با مقدمات و شروط است.
ثانياً: دعا براى تعجيل فرج، در ظهور حضرت تأثير بسزايى دارد، به اين معنا كه خود دعا مى تواند به منزله جزئی از علل ظهور، تأثير بسزايى در تسريع ظهور داشته باشد.(1)