يكي از آياتي كه دلالت بر ظهور امام زمان(عج) دارد «آيه استضعاف» است. خداوند در اين آيه می فرماید: «اراده ما بر اين قرار گرفته كه بر مستضعفين زمين منت بگذاريم و آنها را پيشوايان و وارثين [روى زمين] قرار دهيم». مصداق كامل آیه، حكومت حضرت مهدى(عج) در عصر ظهور است. امام صادق(ع) فرمود: «همانا آيه مخصوص به صاحب امرى است كه در آخرالزمان ظهور كرده و جباران و فرعونيان را نابود خواهد كرد، او شرق و غرب زمين را مالك مى شود. پس زمين را پر از عدل مى كند همان گونه كه پر از ظلم شده باشد».

این سوره، با بیان سرگذشت «موسى»(ع) خصوصا زمانی که طفل شیرخوارى در چنگال فرعونیان بود شروع می شود و با ذکر تاریخچه زندگی او، نوید حکومت حق و عدالت مستضعفین و درهم شکستن شوکت ظالمان را می دهد. در ادامه، داستان«قارون» آن مرد ثروتمند مستکبر را که تکیه بر علم و ثروت خود داشت، بازگو مى کند. و در خلال این دو داستان، درس هاى زنده و ارزنده اى از توحید، معاد، اهمیت قرآن، حال مشرکان در قیامت، مسأله هدایت و ضلالت و پاسخ به بهانه جوئى هاى افراد ضعیف، آمده است.

روز قیامت، «یوم التلاق» نامیده شده، بدین جهت که روز ملاقات بندگان با پروردگارشان از طریق شهود باطنى ملاقات می کنند، هم چنین روز ملاقات گذشتگان با آیندگان است، و روز تلاقی پیشوایان حق و باطل با پیروانشان، و مستضعفین و مستکبرین است. از سویی روز دیدار ظالم و مظلوم، انسان ها و فرشتگان و بالأخره روز تلاقى انسان، با اعمال و گفتار و کردارش، و با دادگاه عدل خداوند است.

جمعى از اغنیاء، خدمت پیامبر(ص) آمدند و با او نجوا مى کردند. این کار مایه نگرانى مستضعفین و موجب امتیازى براى اغنیاء بود. در اینجا آیه اول نازل شد و به آنها دستور داد: قبل از نجوا کردن با پیامبر(ص)، صدقه اى به مستمندان بپردازند، اغنیاء وقتى چنین دیدند، از نجوا خوددارى کردند، و آیه دوم نازل شد.