از آنجا که این روایات، مخالف با فتاوای آنهاست، کوشیده اند روایات را توجیه کرده و طبق فتوای خود معنى کنند. مثلا اینکه جمع بین دو نماز، جمع صورى بوده نه حقیقى؛ یعنى پیامبر(ص) نماز ظهر را تأخیر مى انداخت که از وقت آن به اندازه چهار رکعت باقى بماند، آنگاه نماز ظهر مى خواند و با اتمام آن وقت نماز عصر مى رسید و عصر را هم مى خواند، پس دو نماز را با هم خوانده است.

هر کس سوره جمعه را بخواند، خداوند به تعداد کسانى که در نماز جمعه شرکت مى کنند و کسانى که شرکت نمى کنند، در تمام بلاد مسلمین، به او ده حسنه مى بخشد و اگر در شب جمعه یا ظهر جمعه بخواند، گوئى عمل رسول اللّه(ص) را انجام داده، و پاداش و ثوابش بر خدا بهشت است.

کسانى که قبله آنها با نقطه جنوب برابر است(مانند نواحى غربى عراق) هرگاه هنگام ظهر رو به خورشید بایستند، رو به قبله خواهند بود زیرا خورشید هنگام ظهر روى دایره نصف النّهار این نقاط است. ولى نقاطى که قبله آنها از جنوب به طرف مغرب متمایل است (مانند تمام نقاط ایران که قبله آن 30 تا 50 درجه از نقطه جنوب به سمت مغرب انحراف دارد) باید در این نقاط موقع ظهر پس از ایستادن مقابل خورشید، به اندازه اى که قبله آنها از جنوب به طرف مغرب انحراف دارد، به سمت مغرب منحرف شوند.