عدالت اجتماعی به عنوان یکی از مهمترین تعلیمات انبیاء در قرآن مورد اشاره قرار گرفته است. خداوند همه مردم را به رعایت این اصل اجتماعی دعوت می کند. همچنین قرآن مردم را به وفای به قراردادها و عهد و پیمان هایشان فرامی خواند. برای جلوگیری از رواج تعدی و تجاوز به حقوق دیگران، به مردم اجازه می دهد که به همان میزان که مورد حمله و ظلم قرار گرفته اند، از خود دفاع کنند.

جبت یک لغت حبشى بوده و به معنى سحر، ساحر یا شیطان به کار مى رفته که در لغت عرب وارد شده و در هر معبودى غیر از خدا استعمال مى شود. واژه طاغوت صیغه مبالغه از ماده «طغیان» به معنى تعدى و تجاوز از حدّ و مرز است . به همین جهت شیطان، بت، حاکم جبار و هر معبودى غیر از خدا و هر مسیرى که به غیر حق منتهى شود، طاغوت نامیده مى شود.

در روایات صحیح و معتبرى که از پیشوایان بزرگ اسلام به دست ما رسیده،  گناهان کبیره بطور روشن شمرده شده است، ولی تعداد  گناهان کبیره منحصر به اینها نیست، و ملاک کبیره بودن گناه، همان نهی اکید یا وعده عذاب است.

اسلام با تشریع دو قانون قصاص و عفو، دو هدف عالى را در نظر گرفته، از یک طرف به اولیاى مقتول قدرت بر انتقام داده و از این طریق از تکرار حوادث خونى شدیداً جلوگیرى نموده است، از طرف دیگر اولیاى مقتول را مجبور به قصاص ننموده و آنان مى توانند با میل و رغبت از در عفو وارد شوند، خصوصا اگر جانى را نادم و پشیمان ببینند؛ لذا این دو قانون مکمل یکدیگرند و منافاتی با هم ندارند.