جهان بر اساس نظم علت و معلول و اسباب و مسبّبات براى هدايت و رشد و تكامل انسان ها آفريده شده است و نيازمندى هاى طبيعى بشر با عوامل و اسباب عادى برآورده مى گردد و فيوضات معنوى خداوند همچون هدايت، مغفرت و آمرزش نيز بر اساس نظامى خاص بر انسانها نازل مى شود و اراده حكيمانه خداوند بر اين تعلق گرفته كه امور از طريق اسباب خاص و علل معين به انسانها برسد. ضمن اینکه با توسل به اهل بیت(ع) مردم به جهت دريافت فيوضات الهى به واسطه آنان نه تنها به مقام شامخ آنها يقين حاصل مى كنند؛ بلكه از دستورات آنها كه همان دستورات خداوند است پیروی مى کنند.

امام زمان(عج) مطابق نظريه «خفاى شخص» ازدواج نكرده است؛ ولي مطابق نظريه «خفاى عنوان» مى توان ملتزم به ازدواج حضرت شد، خصوصاً آنكه مطابق با سنت اسلامى است. آنچه به نظر مى رسد ترجيح قول اول است به دليل اينكه روايات بسياري بر خفاى شخص دلالت دارد و اگر ازدواج صورت گرفته باشد بايد در يك مورد هم كه شده سفرا و وكلاى ناحيه مقدسه به آن اشاره مى كردند. از امام رضا(ع) نيز نقل شده که امام زمان(عج) فرزندی نخواهند داشت.

کتاب «تنزیه الانبیاء» که نام اصلی و کامل آن عبارت است از «تنزیه الانبیاء و الائمه»(علیهم السلام) عن الذنوب و القبایح، توسط ابوالقاسم علی بن حسین موسوی معروف به سید مرتضی علم الهدی (355 ق ـ 436 ق) تالیف شده است. او این کتاب را در پاسخ به درخواست یکی از شاگردان خود نوشته است تا در آن به شبهات فرقه های انحرافی اسلام درباره مساله عصمت پیامبران و امامان از گناه پاسخ بگوید