«اوائل المقالات فی المذاهب و المختارات» کتابی است در زمینه اختلاف نظرهای فرق مسلمین در زمینه مسائل اعتقادی و تفاوت ها و اشتراک های آنها با عقاید شیعه که توسط شیخ مفید ابوعبدالله محمد بن محمد بن نعمان معروف به ابن المعلم (336 ق ـ 413 ق) به رشته تحریر در آمده است.

امام رضا(ع) درباره عصمت می فرماید: امام، امین خدا است در میان خلقش، و حجت او بر بندگانش، و خلیفه او در بلادش،‏ و دعوت ‏کننده به سوى او، و دفاع‏ کننده از حقوق او است، امام از گناهان پاک و از عیب‌ها بر کنار است، … امام از گناه معصوم و محفوظ است، قول و فعل او با درستى و صدق همراه، و از خطاها و لغزش ها ایمن است. خداوند این ویژگى‌ ها را به امام داده است تا بر بندگان او حجت باشد و... .

در منابع شیعه روایات بسیاری وجود دارد که عصمت ائمه(ع) را از زبان خود آن حضرات ثابت مى‌کند، مانند روایت مفصلی که شیخ صدوق درکتاب علل الشرایع از جابر بن یزید جعفى از امام باقر(ع) نقل کرده. در ضمن این حدیث امام می فرماید:«... ایشان معصوم و پاک هستند و مرتکب هیچ گونه گناهى نشده و نمی شوند و نافرمانى خدا را نمی کنند بلکه مؤید من عند اللَّه و به راه و طریق صواب و صلاح می باشند...».

از معروفترین احادیثى که از امام هادى(ع) نقل شده، زیارت جامعه کبیره است که مقام ائمه(ع) را به صورت کامل توضیح داده است، در این زیارتنامه، چندین بار به عصمت ائمه(ع) اشاره شده است که ما به دو مورد آن اکتفا مى‌کنیم: «...وأشهد أنّکم الأئمّة الرّاشدون المهدیّون المعصومون المکرّمون المقرّبون المتّقون الصّادقون...‏».
«...عصمکم اللّه من الزّلل وآمنکم من الفتن وطهّرکم من الدنس وأذهب عنکم الرّجس وطهّرکم تطهیراً...».
 

شیخ صدوق در کتاب کمال الدین و خصال و علل الشرایع، شیخ کلینى در الکافى، محمد بن الحسن صفار در بصائر الدرجات و... همگى با سند صحیح روایاتی از علی(ع) نقل کرده اند که صراحتا هرگونه نسیان و فراموشى را از خود و ائمه بعد خود نفى مى‌کند. در شرح خطبه 86 نهج البلاغه، ابن أبى الحدید معتزلى به عصمت ایشان اعتراف مى‌کند و می گوید: ابو محمد بن متویه در کتاب الکفایة تصریح کرده است که على(ع) معصوم است و دیگر صحابه از چنین مقامى بهره‌ مند نیستند.