آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در منابع شیعه روایات بسیاری وجود دارد که عصمت ائمه(ع) را از زبان خود آن حضرات ثابت مى‌کند، مانند روایت مفصلی که شیخ صدوق درکتاب علل الشرایع از جابر بن یزید جعفى از امام باقر(ع) نقل کرده. در ضمن این حدیث امام می فرماید:«... ایشان معصوم و پاک هستند و مرتکب هیچ گونه گناهى نشده و نمی شوند و نافرمانى خدا را نمی کنند بلکه مؤید من عند اللَّه و به راه و طریق صواب و صلاح می باشند...».

در منابع شیعه روایاتى وجود دارد که عصمت ائمه(علیهم السلام) را از زبان خود آن حضرات ثابت مى‌کند
از آن جائى که روایت در این باره بسیار زیاد است، ما فقط به یک روایت از امام باقر(علیه السلام) اکتفا مى‌کنیم.
شیخ صدوق در کتاب علل الشرایع مى‌نویسد:
«عَنْ جَابِرِ بْنِ یَزِیدَ الْجُعْفِیِّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الْبَاقِرِ علیهما السلام لِأَیِّ شَیْ‏ءٍ یُحْتَاجُ إِلَى النَّبِیِّ وَالْإِمَامِ؟ فَقَالَ: لِبَقَاءِ الْعَالَمِ عَلَى صَلَاحِهِ وَذَلِکَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ یَرْفَعُ الْعَذَابَ عَنْ أَهْلِ الْأَرْضِ إِذَا کَانَ فِیهَا نَبِیٌّ أَوْ إِمَامٌ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ «وَما کانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِیهِمْ» وَقَالَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه وآله) «النُّجُومُ أَمَانٌ لِأَهْلِ السَّمَاءِ وَأَهْلُ بَیْتِی أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ فَإِذَا ذَهَبَتِ النُّجُومُ أَتَى أَهْلَ السَّمَاءِ مَا یَکْرَهُونَ‏ وَإِذَا ذَهَبَ أَهْلُ بَیْتِی أَتَى أَهْلَ الْأَرْضِ مَا یَکْرَهُونَ» یَعْنِی بِأَهْلِ بَیْتِهِ الْأَئِمَّةَ الَّذِینَ قَرَنَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ طَاعَتَهُمْ بِطَاعَتِهِ فَقَالَ: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ» وَهُمُ الْمَعْصُومُونَ الْمُطَهَّرُونَ الَّذِینَ لَا یُذْنِبُونَ وَلَا یَعْصُونَ وَهُمُ الْمُؤَیَّدُونَ الْمُوَفَّقُونَ الْمُسَدَّدُونَ بِهِمْ یَرْزُقُ اللَّهُ عِبَادَهُ وَبِهِمْ تُعْمَرُ بِلَادُهُ وَ بِهِمْ یُنْزِلُ الْقَطْرَ مِنَ السَّمَاءِ وَ بِهِمْ یُخْرِجُ بَرَکَاتِ الْأَرْضِ وَ بِهِمْ یُمْهِلُ أَهْلَ الْمَعَاصِی وَ لَا یُعَجِّلُ عَلَیْهِمْ بِالْعُقُوبَةِ وَالْعَذَابِ لَا یُفَارِقُهُمْ رُوحُ الْقُدُسِ وَ لَا یُفَارِقُونَهُ وَ لَا یُفَارِقُونَ الْقُرْآنَ وَ لَا یُفَارِقُهُمْ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِین‏».
؛ (جابر بن یزید جعفى گفت خدمت امام باقر (علیه السلام) عرض کردم‏: براى چه سبب و علتی مردم احتیاج به پیغمبر و امام (علیهم السّلام) دارند؟ فرمود: براى بقاء و نظم و اصلاح عالم، و بقاء و اصلاح عالم به وجود ایشان آن است که: خداوند عذاب را از مردم [که بواسطه اعمال بدشان مستوجب شده‏ اند] دفع و رفع مى نماید تا زمانى که پیغمبر و امام در بین ایشان باشند. چنان که در قرآن می فرماید: «وَما کانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِیهِمْ»؛ (خداوند عذاب نخواهد کرد مردم را در حالى که تو اى پیغمبر [رحمة للعالمین] در بین ایشان هستى).
و رسول خدا (صلى اللَّه علیه و آله) فرموده: ستارگان امانند براى اهل آسمان، و اهل بیت من امانند براى اهل زمین؛ و اگر ستارگان از آسمان فرو ریزند می رسد به اهل آسمان آنچه را که دوست نمی دارند [شاید هلاکت و نابود شدن باشد] هم چنین اگر اهل بیت من از میان مردم بروند خواهد رسید به اهل زمین آنچه را که مکروه می دارند [و آن مرگ است]. و اهل بیت آن حضرت [دوازده نفر] ائمه می باشند که خداوند اطاعت آنها را با اطاعت خود و رسول خود برابر و مقرون فرموده چنان که می فرماید: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِى الْأَمْرِ مِنْکُمْ»، اى کسانى که ایمان [به خدا و رسول و قیامت] آورده‏ اید فرمان خدا و رسول و فرمانداران [از طرف خدا و رسول] را اطاعت کنید، و ایشان معصوم و پاک هستند [از هر رجس و پلیدى و اعمال زشت] و مرتکب هیچ گونه گناهى نشده و نمی شوند و نافرمانى خدا را نمی کنند بلکه مؤید من عند اللَّه و به راه و طریق صواب و صلاح می باشند، و بسبب ایشان خداوند بندگان خود را روزى می دهد و شهرهایشان را آباد می گرداند، و بواسطه آنها باران از آسمان می بارد و [گیاه و محصولات که توأمست با] برکات از زمین خارج مى‏شود، و بواسطه وجود ایشان است که به گناهکاران مهلت داده شده و تعجیل در عذاب و عقوبت ایشان نمی شود [تا شاید بیدار و هوشیار شوند و توبه نمایند]. و روح قدسى از ایشان دقیقه و آنى جدا نمی گردد، و ایشان از قرآن جدا نیستند و قرآن هم از ایشان جدا نیست، صلوات اللَّه علیهم اجمعین).(1)