نوزاد انسان در آغاز تولّد، قدرت استفاده از غذاهاى سخت و سنگين را ندارند؛ به همين دليل خداوند غذاى مخصوصى به نام شير را در بدن مادر فراهم ساخته است. در حقيقت خون ‌هاى بدن مادر، كه در دوران بارداری مورد استفاده جنین بوده؛ با يك دگرگونى وسيع و سريع به شكل شير در مى ‌آيد. لذا پستان مادر، بر اثر ترشّحاتى كه از «جفت» به خون مادر مى ‌ريزد خود را براى وظيفه ای سنگين آماده مى‌ سازد. از سویی شیر یک غذای کامل است و گویا تنها جسم کودک از شیر مادر تغذیه نمی کند، بلکه عواطف و روح کودک را نيز سيراب مى ‌شود.

یهود دو ایراد بر پیامبر(ص) داشتند 1- گوشت و شیر شتر در آئین ابراهیم(ع) حرام بوده، و یهود هم آنها را حرام مى دانند. پس چگونه کسى که آنها را حرام نمى داند دم از آئین ابراهیم مى زند؟ 2- تمام پیامبرانى که از دودمان اسحاق بودند به سوى بیت المقدس نماز مى خواندند، پس چگونه کسى که خود را وفادار به آئین پیامبران گذشته می داند کعبه را قبله گاه خود انتخاب کرده است؟ آیات فوق نازل شد و به آنها پاسخ داد.

خداوند در آیات سوره صافات به مواهب بی شمار بهشتیان پرداخته و می فرماید: «براى آنها روزى معلوم و معینى است، جایگاه آنها در باغ هاى سرسبز و پر نعمت بهشت است، بهشتیان بر تخت ها روبروى یکدیگر نشسته اند و چشم در چشم هم دارند». سپس در توصیف شراب طهور می فرماید: «آن خمر، شراب طهور، نه مایه فساد عقل است، و نه موجب مستى مى شود». در واقع مومنان همواره مورد تکریم و احترامند.