آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در درون چشم و دهان انسان، چشمه هاى جوشانى است که دقیقاً تنظیم شده و از روزنه بسیار ظریف و باریکى، در تمام طول عمر و بدون وقفه، دو مایه کاملا متفاوت روان است، که اگر نمى بود نه انسان قدرت دیدن داشت، و نه توانایى براى سخن گفتن و جویدن و بلعیدن غذا. اگر در جبنه هاى فیزیکى و شیمیایى، این دو چشمه جوشان، و نظام دقیق و حساب شده و ظرافت ها و منابع و برکات آن بیندیشیم، همین یک آیه و نشانه به ظاهر کوچک، کافى است که براى ما تبیین کند او حقّ است.

در درون چشم و دهان انسان، چشمه هاى جوشانى است که دقیقاً تنظیم شده و از روزنه بسیار ظریف و باریکى، در تمام طول عمر و بدون وقفه، دو مایه کاملا متفاوت روان است، که اگر نمى بود نه انسان قدرت دیدن داشت، و نه توانایى براى سخن گفتن و جویدن و بلعیدن غذا، و به تعبیر دیگر، بدون این دو موضوع ظاهراً کوچک، زندگى براى انسان غیر ممکن مى شد.
اگر سطح چشم، دائماً مرطوب نباشد گردش حدقه سخت و آزاردهنده و غیر ممکن است، و برخورد پلک ها با سطح چشم، آن را مى خراشد، بلکه آن را از حرکت باز مى دارد.
اگر زبان و گلو و دهان مرطوب نباشد، نه سخن گفتن ممکن است، و نه فرو بردن غذا، تجربه کرده اید که وقتى کمى دهان و گلوى انسان خشک مى شود، حرف زدن و حتى تنفس و غذا خوردن براى او چقدر مشکل مى شود؟ چه رسد به این که به کلى این آب قطع گردد. درون بینى نیز، باید دائماً مربوط باشد، تا برخورد مداوم هوا و عبور آن به آسانى صورت گیرد. جالب این که از روزنه باریکى که، فاضلاب چشم محسوب مى شود، آبى که از غده هاى اشکى مى جوشد، سرازیر بینى مى شود و آن را مرطوب نگه مى دارد، اگر یک روز این روزنه بسیار ظریف و باریک بسته شود چنان که در بعضى از بیماران مى بینیم دائماً سیلابى از آب چشم، بر صورت جارى است و منظره زننده و وضع مزاحمى دارد و اگر تناسب چشمه هاى اشک، با کشش این روزنه ها، نیز به هم خورد باز همین موضوع تکرار مى شود.
در مورد غده هاى بزاقى دهان نیز، مسأله همین است کمبود آن، زبان و دهان و گلو را خشک و فزونى آن مزاحم سخن گفتن، و موجب جریان آب از دهان به خارج است. ترکیب آب چشم که طعم شورى دارد، چنان است که بافت هاى ظریف چشم را کاملا حفظ مى کند، و به هنگام نشستن گرد و غبار و اشیاء دیگر به چشم، به طور خودکار فوران مى یابد، و موجود مزاحم را به بیرون پرتاب مى کند. اما ترکیب آب دهان طعم دیگرى ندارد، تا طعم غذاها حفظ شود و املاحى در آن وجود دارد که عامل بسیار مؤثرى براى هضم غذا است.
اگر در جبنه هاى فیزیکى و شیمیایى، این دو چشمه جوشان، و نظام دقیق و حساب شده و ظرافت ها و منابع و برکات آن بیندیشیم، یقین خواهیم کرد که نمى تواند عامل تصادف کور و کر، به وجود آورنده آن باشد، مطالعه همین یک آیه و نشانه به ظاهر کوچک، کافى است که براى ما تبیین کند! او حق است. (1)