اولا: دایره هستی منحصر به «محسوسات» نیست و در جهان هستی امور بسیار زیادی وجود دارند که از قلمرو دید و حس ما بیرون اند ولی کسی منکر وجود آنها نیست.
ثانیا: منظور امام علی(ع) نمی تواند «رؤیت جسمانی» خدا باشد؛ زیرا خود تصریح می کند که: «او را چشم ها با مشاهده ديدگان‌ نمي بينند وليكن‌ دل ها به‌ حقائق‌ ايمان‌ مي‌ بينند».
طبق «منطق معنوی» خداباوران، انسان با بندگی و تقوا می تواند به مرحله ای برسد که هیچ شکی نسبت به حقایق نداشته باشد، به گونه ای که گویا حقایق را با چشم می بیند.
ثالثا: ابزار شناخت خداوند، «براهین عقلی و فلسفی» و نظر به آیات و نشانه های او در جهان و اندیشه در نظم موجود در آفرینش است؛ هر كس مى‏ تواند با نظر به «آثار خداوند» در جهان به طور اجمال از وجود ذات و صفات پروردگار آگاه شود.

اولا: اطلاع معصومین و اولیاء از اعمال آدمی امری طبیعی در نظام تکوینی است؛ زیرا گناه و معصیت هر کس اثری وضعی در نظام تکوین می گذارد و بندگان صالح و متقی خدا قدرت تشخیص چنین آثاری را دارند و نه اینکه با تجسس در زندگی او، علیه او ظلمی را روا دارند. ثانیا: حضرات معصومین از آنجایی که وظیفه دارند هر کس را به اندازه قابلیتش یاری دهند، اطلاع شان از اعمال انسان می تواند زمینه کمک به شخص معصیت کار را فراهم کند. ثالثا: در نظر داشتن اطلاع معصومین از اعمال ما، می تواند ثأثیرات پیشگیرانه و تربیتی بر اعمال آدمی داشته باشد.

این سؤال را از دو راه مى توان پاسخ داد؛ 1- در آن حالت یک نوع مکاشفه باطنى و احساس درونى که انسان را به قطع و یقین کامل مى رساند، و هر گونه شک و شبهه را زائل مى کند، به پیامبران دست مى دهد .2- آغاز وحى ممکن است با مسائل خارق عادتى توأم باشد که جز به نیروى پروردگار ممکن نیست، همان گونه که موسى(ع) آتش را از میان درخت سبز مشاهده کرد و از آن فهمید که مسأله، یک مسأله الهى و اعجازآمیز است.

انسان به خاطر علم محدودش، قدرت تشخیص مسائل مربوط به سرنوشتش را ندارد، و نسبت به اسرار آفرینش کم اطلاع است و از بسیاری  مصالح و مفاسد بی خبر است. از این رو نباید در برابر احکام الهى روى در هم کشند، بلکه باید به طور قطع بدانند خداوند رحمان و رحیم اگر جهاد، زکات، روزه، حج و امثال اینها را تشریع کرده، همه به سود آنهاست. در این حال انسان باید روح انضباط و تسلیم در برابر قوانین الهى را در خود پرورش دهد.

قرآن مجید در سوره قیامت تعبیر بسیار ظریفی درباره قدرت خداوند مبنی بر بازآفرینی سرانگشتان انسان در قیامت دارد و بدیهی است که مورد اشاره قرار گرفتن این مقطع از بازآفرینی مخلوقات در قیامت با توجه به اهمیت مساله انگشت نگاری و اثرانگشت - در محاکم قضایی - مناسبت خاصی با دادگاه عدل الهی دارد.