پیامبر اکرم(ص) قبل از بعثت پیرو آیین هاى پیشین نبود، بلکه برنامه‌ اى مخصوص خود داشت که از طریق الهام فرشته بزرگ خدا به او اعلام مى‌ شد و آن حضرت مطابق این برنامه ویژه عمل مى‌ کرد.

«تورات»، داستان دروغی را به حضرت داود(ع) نسبت می دهد که: داود عاشق همسر اوریّا مى شود! داود اوریّا را به منطقه جنگی می فرستد، تا کشته شود، سپس داود همسر اوریّا را به ازدواج خود درمى آورد!!! در روایات اسلامى، این داستان زشت «تورات» تکذیب شده است. امام رضا(ع) می فرماید: «بعد از آن که اوریّا بر حسب تصادف در یکى از جنگها کشته شد، داود همسراو را به عقد خود درآورد، تا سنّت بیوه ماندن زنان را برچیند». یعنی مسأله «اوریّا» یک ریشه واقعى ساده اى داشته، که داود به عنوان یک رسالت الهى آن را انجام داد.

اسم اصلى حضرت خضر «بلیا ابن ملکان» بوده، و خضر لقب او است. او مأمور به باطن و نظام تکوینى جهان شده  و از پاره اى از اسرار جهان آگاه و از یک جهت، معلم موسى بن عمران(ع)  بود، هر چند موسى(ع) در پاره اى از جهات بر او مقدم بوده است.
 روایات متعددى نقل شده است که دلالت دارد این مرد عالم، پیامبر نبود، در حالى که از پاره اى دیگر از روایات استفاده مى شود، او داراى مقام نبوت بود، و ظاهر بعضى تعبیرات آیات قرآن، نیز همین است.
 

بنابر آنچه از آیات قرآن بر می آید، خداوند به حضرت داود(ع) مواهب بسیار مادی و معنوی عنایت کرده بود که بعضی از آنها عبارتند از: مقام نبوت، علم وافر، آگاهی از زبان پرندگان، معجزات مختلف، صوت و آهنگ بسیار زیبا، قدرت بر قضاوت عادلانه، هم آوایی کوهها و پرندگان با داود(ع) به هنگام ذکر و تسبیح الهی و نرم شدن آهن در دستان او.