سيّد قطب در اين باره مى‌نويسد: «هيچ ضرورتى براى تطبيق نصوص دينى بر يافته‌هاى علمى نيست؛ زيرا دانش ما به هستى احاطه ندارد تا قاطعانه بگوييم كه اين كشف علمى، همان است كه قرآن مى‌گويد. پس به هيچ روى صحيح نيست كه ميان كشفيات علم و آموزه‌هاى قرآنى تطبيق دهيم؛ مگر روزى فرا رسد كه انسان به طور قطعى بر اسرار هستى احاطه يابد، و آن روز چه دور است!»...

منظور قرآن از هفت آسمان چیزی بسیار فراتر از آنچه در یونان قدیم به آن قائل بوده اند، می باشد و دلالت بر تعدّد «مجموعه های عظیم نجومی»، فراتر از کهکشان و سحابیها دارد. از نظر قرآن زمین و خورشید و ماه و سایر اجرام آسمانی همه در مدار خود در حرکت اند و این برخلاف یافته های نجوم یونان قدیم است که زمین را ثابت و محور حرکت آسمان ها می دانست. ضمن اینکه عقیده به هفت آسمان با معانی مختلف آن پدیده ای قدیمی تر از نظریه نجوم یونان قدیم است و در یونان قدیم غالبا به افلاک نه گانه قائل بوده اند نه هفت آسمان.

روایات «معراج» به چهار گروه تقسیم می شود؛ 1- روایاتى که به خاطر متواتر بودن قطعى است، مانند؛ اصل مسأله معراج. 2- روایاتى که مشتمل بر مسائلى است که هیچ مانع عقلى از قبول آن نیست. 3- روایاتى که ظاهر آن با اصول اسلامى منافات دارد، ولى قابل توجیه است، مانند؛ دیدن برخی بهشتیان و دوزخیان. 4ـ روایاتى که مشتمل بر مطالب باطلی است که به هیچ وجه قابل قبول نیست، مانند؛ دیدن خدا.

خداوند فرار از قیامت را ناممکن دانسته و طبق آیه 33 سوره الرحمن می فرماید؛ هيچ كس توان فرار از دادگاه عدل خدا و پیامدهاى آن را ندارد، نه در دنیا و نه در آخرت؛ زیرا هر جا برود ملک خدا و محل حکومت او است، «وَ لایُمْکِنُ الْفِرارُ مِنْ حُکُومَتِکَ». در قیامت هفت گروه عظیم از فرشتگان اطراف جن و انس را فرا می گیرد و منادى صدا مى زند: اى جمعیت جن و انس اگر مى توانید از اقطار آسمانها و زمین بگذرید، اما هرگز نمى توانید، جز با قدرت الهى.