کتاب «کنز الفوائد» توسط ابوالفتح محمد بن علی بن عثمان کراجکی (م 449 ق) یکی از بزرگترین متکلمان شیعه در قرن پنجم هجری نوشته شده است. این کتاب در زمینه علوم و فنون مختلفی مثل کلام، تفسیر، نجوم و فقه نوشته شده و مهمترین مسائل این علوم در آن مورد بحث و بررسی قرار گرفته است؛ به طوری که کراجکی در آن بسیاری از موضوعات فقهی، اصولی، عقیدتی، ادبیات، تاریخ را در قالب بحث علمی و استدلالی، موعظه و اندرز اخلاقی، و نقل احادیث صحیح بیان کرده است.

کتاب «السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی» یکی از مهم ترین منابع فقه شیعه در قرن ششم هجری است که توسط ابو عبدالله فخر الدین محمد بن منصور بن احمد بن ادریس حلی (543 ق - 598 ق) تالیف شده است. این کتاب به «السرائر» ابن ادریس شهرت دارد. در واقع کتابی فقهی به صورت رساله عملی و مجموعه فتاوا برای مکلفان است؛ نه کتابی استنباطی و اجتهادی به معنای استدلالی آن.

«تصویب» یعنی فقها حق دارند، در هر موضوعی که «نص» نداشته باشد قانون گذاری کنند و فتوای آنها حکم الله واقعی است حتی اگر ضدّ یکدیگر باشد. این اعتقاد سبب شد که آرا و عقاید مختلف و متضاد در جامعه اسلامى و در میان فقها به سرعت رشد کند و سبب تزلزل توده مردم در دین گردد و زبان دشمنان را نسبت به مسلمین و احکام اسلامى بگشاید. این جا بود که گروهى از دانشمندان براى پایان دادن به این وضع اسف انگیز دست به کار زشت دیگرى زدند و آن بستن باب اجتهاد و حصر مذاهب فقهی در چهار مذهب بود.

کتاب «عوالی اللئالی العزیزیه فی الاحادیث الدینیه» که یکی از مصادر و منابع معتبر حدیثی شیعه است، توسط محمد بن علی بن ابراهیم بن حسین بن ابی جمهور احسائی (840 ق- بعد از 910 ق) تالیف شده است. ابن ابی الجمهور احسائی که از دانشمندان بسیار مهم و ملقب به جامع المنقول و المعقول در قرن نهم هجری بود این کتاب را با رویکردی اجتماعی، اخلاقی، عرفانی، فقهی و تاریخی تدوین کرده و جنبه عملی و کاربردی مسائل را در نظر داشته است.

کتاب کافی یکی از مهمترین کتاب‌های حدیثی و نخستین کتاب از کتب اربعه شیعه است که توسط ابو جعفر محمد بن یعقوب بن اسحاق کلینی (م 329 ق) نوشته شده است. این کتاب در واقع نخستین کتابی است که به صورت جامع در همه زمینه های اعتقادی، فقهی، اخلاقی، تفسیر و تاریخ، روایات معتبر را جمع کرده است. به طوری که تعداد روایات آن برابر و بلکه بیش از همه روایات صحاح سته است. کلینی کتاب خود را در سه بخش عمده مرتب کرده است: اصول دین «اصول کافی»، فروع دین «فروع کافی»، متفرقه که با عنوان «روضه کافی» شناخته شده است. کلینی این کتاب را در پاسخ به درخواست برخی از شیعیان تدوین کرد که به علت تعدد و اختلاف روایت‌ها نمی توانستند مسائل و حقایق اسلامی را به طور دقیق و حقیقی تشیخص دهند.