امام علی(ع) درباره شیوه زندگی حاکمان می فرماید: «خداوند بر پيشوايان حق و عدالت واجب كرده است، كه بر خود سخت بگيرند و همچون افراد کم بضاعت زندگى كنند تا فقر، فقیران را به طغيان و سركشى [در برابر فرمان خدا] وادار نكند».

امام در خطبه27 نهج البلاغه، پس از اشاره به ماجراى دردناک حمله سپاه شام به شهر انبار و این که آن ها زینت های زن مسلمان و زن غیر مسلمانى که در پناه اسلام، جان و مالش محفوظ بوده را غارت کرده اند؛ می فرماید: «اگر کسی از اندوه این واقعه بمیرد، سزاوار است». جالب این که ایشان تجاوز به حریم زنان مسلمان و غیر مسلمان و هتک احترام آنها را در یک ردیف شمرده است و این نشان مى دهد که اسلام، تا چه اندازه خود را متعهد به دفاع از اقلیت هایى که در پناه اسلام زندگى مى کنند مى داند.

اسلام پس از توصیه به مردان در رعایت عدالت بین زوجات در جهت حفظ شخصيّت و حقوق زن، به این توصیه ها اکتفا نکرده و براى تأمین عدالت و حمایت از مظلوم، اختیارات وسیعى در زمینه اجراى قوانین به حکومت اسلامى داده است. البته قوانین اسلام مانند حلقه هاى زنجیر متّصل و به هم پیوسته است و هیچ گاه نباید یکى را بدون دیگرى در نظر گرفت و آن گاه به بحث و انتقاد پرداخت. بلکه هر گاه تمام قوانین اسلام را آن طور که هست به مرحله اجرا درآورند، دیگر کسى اقدام به قانون شکنى و تجاوز به حریم دیگران نمى کند.