تقريبا تمام علمای شيعه و عده بسیاری از علمای اهل سنت عقیده دارند که آن امام مسموم و شهید شده اند. مورخین و دانشمندانی از اهل سنت وجود دارند که منكر «مرگ طبيعى» امام(ع) بوده و يا لااقل «مسموميت» وى را قولى مرجوح دانسته اند. بعضی از علمای اهل سنّت با پذیرش اصل این موضوع، به دلایلی آن را منتسب به «مأمون» نمی دانند. نویسندگان دیگری نیز از اهل سنت وجود دارند که با پذیرش اینکه حضرت رضا(ع) به مرگ طبیعی از دنیا رحلت نکرده اند و با تصریح به این نکته که این پیشامد در زمان خلافت مأمون اتفاق افتاده، با «شک و تردید» این خلیفه عباسی را قاتل امام معرفی می کنند. بیانات دیگری نیز در منابع حدیثی و تاریخی اهل سنّت وجود دارد که «به صراحت» به «مسمومیت» امام رضا(ع) توسط «مأمون» اشاره می کنند.
از آن گذشته اختلافات داخلی بنی عباس و شورش آنها در بغداد علیه مأمون، انگیزه کافی را به مأمون برای چنین کاری می داده است. مأمون در حالی حضرت رضا(ع) را مسموم کرد که از خراسان به طرف بغداد می رفت و مرتب اوضاع بغداد را به او گزارش می دادند. به او گزارش دادند که بغداد قيام کرده، او ديد که حضرت رضا(ع) را نمی تواند عزل کند و اگر با اين وضع آشفته بخواهد وارد بغداد شود بسيار مشکل است. برای اينکه زمينه رفتن به آنجا را فراهم کند و به بنی عباس بگويد کار تمام شد، حضرت را مسموم کرد.

ابن تیمیه گفته: حدیث «علی مع الحق و...»، جعلی است و راویان آنرا نقل نکرده اند. در پاسخ مى گوییم: حدیث یاد شده را محدّثان و بزرگان زیادى [که مورد قبول اهل سنت هستند] نقل نموده اند؛ از جمله: خطیب در تاریخ؛ حافظ ابن مردویه در مناقب؛ سمعانى در فضائل الصحابة؛ ابن قتیبه در الإمامة والسیاسة؛ زمخشرى در ربیع الأبرار و...، با توجّه به اینها وى چگونه ادعا مى کند که اصلا کسى از اصحاب و علما آن را نقل نکرده است؟ همچنین از ملازمت حق با علی چه محال عقلی ای پدید می آید که ابن تیمه آن را ناممکن دانسته است؟

ناشئ صغیر، ابوالحسن علىّ بن عبدالله بن وصیف ناشئ صغیر ـ اصغر ـ بغدادى، داراى فضیلتهاى مختلف و صاحب علوم با ارزش بوده، و از جمله علما، متکلّمان، محدّثان ، فقها و شعراى طراز اوّل شیعه است. از او شیخ مفید نقل روایت مى کند، و شیخ طوسى ـ آن گونه که در کتاب «فهرست» او آمده ـ به واسطه استاد خود شیخ مفید، از او روایت نقل مى کند.