آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابن تیمیه گفته: حدیث «علی مع الحق و...»، جعلی است و راویان آنرا نقل نکرده اند. در پاسخ مى گوییم: حدیث یاد شده را محدّثان و بزرگان زیادى [که مورد قبول اهل سنت هستند] نقل نموده اند؛ از جمله: خطیب در تاریخ؛ حافظ ابن مردویه در مناقب؛ سمعانى در فضائل الصحابة؛ ابن قتیبه در الإمامة والسیاسة؛ زمخشرى در ربیع الأبرار و...، با توجّه به اینها وى چگونه ادعا مى کند که اصلا کسى از اصحاب و علما آن را نقل نکرده است؟ همچنین از ملازمت حق با علی چه محال عقلی ای پدید می آید که ابن تیمه آن را ناممکن دانسته است؟

ابن تیمیه مى گوید:
این حدیث که پیامبر(صلى الله علیه وآله) گفته است: «علیٌّ مع الحقِّ والحقُّ معه یدورُ حیثُ دارَ و لن یَفتَرِقا حتّى یَرِدا علیَّ الحوضَ»؛ (على با حقّ و حقّ با على است، هر کجا على باشد حقّ همانجاست، و هرگز از هم جدا نمى شوند تا هر دو در حوض کوثر بر من وارد شوند)، از بزرگترین دروغ ها و نادانى هاست؛ زیرا أحدى این روایت را خواه به سند صحیح یا ضعیف از پیامبر نقل نکرده است. آیا دروغگوتر از راوى آن ـ یعنى علاّمه حلّى ـ یافت مى شود که آن را به اصحاب و علما نسبت مى دهد در حالى که از هیچ یک از آنان چنین روایتى نقل نشده است؟! پس این از آشکارترین دروغ هاست. باز اگر گفته مى شد که بعضى از اصحاب آن را نقل کرده اند، و ممکن است صحیح باشد، امکانش هست ولى چنین چیزى وجود ندارد بلکه دروغى است که به پیامبر نسبت داده شده و حضرت از آن منزّه است.(1)
در پاسخ مى گوییم: حدیث یاد شده را محدّثان و بزرگان زیادى[که مورد قبول اهل سنت هستند] نقل نموده اند؛ از جمله: خطیب در «تاریخ»؛ حافظ ابن مردویه در «مناقب»؛ سمعانى در «فضائل الصحابة»؛ ابن قتیبه در «الإمامة والسیاسة»؛ زمخشرى در «ربیع الأبرار»(2) و ... . با توجّه به اینها وى چگونه ادعا مى کند که اصلاً کسى از اصحاب و علما آن را نقل نکرده است؟!
از او مى پرسیم چرا این کلام نمى تواند صحیح باشد؟! آیا در آن محالى عقلى ـ همچون اجتماع نقیضین یا ارتفاع آن دو یا اجتماع ضدّین و یا اجتماع مثلین ـ وجود دارد؟!
گویا به زعم او حقیقت علوى شایستگى آن را ندارد که حقّ دائر مدار او و او دائر مدار حقّ باشد.
«کَبُرَتْ کَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ»(3)؛ (سخن بزرگى از دهانشان خارج مى شود!).
و با سند صحیح این فرمایش پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) ثابت شده(4) است که روز غدیر خم فرمود: «اللّهمّ والِ مَن والاه وَ عَادِ مَن عَاداه... و أدِرِ الحقَّ مَعَهُ حیثُ دَارَ»؛ (خدایا دوست بدار دوستدار او را و دشمن بدار دشمنان او را... و حق را دائر مدار او قرار بده).
و رازى در تفسیرش(5) مى گوید: «و امّا اینکه على بن ابى طالب «بسم الله الرحمن الرحیم» را بلند مى گفته، به تواتر ثابت شده است و هر کس در دینش به على بن ابى طالب اقتدا کند به راستى هدایت شده است، و دلیل این سخن فرمایش پیامبر(صلى الله علیه وآله)است که فرمود: «اللّهمّ أدرِ الحقَّ مع علیّ حیثُ دارَ»؛ (خدایا حقّ را هر جا که على مى گردد، بگردان)».(6)
با وجود این روایات معتبر و روایات دیگری که مضمون این روایات را تایید می کند مثل حدیث ثقلین که او را با قرآن که مصداق حق است قرار داده و... دروغ گو کسی است که آنها را منکر شده و در پی دشمنی با علی(علیه السلام) می باشد و بر اساس همین روایت چون از علی جدا شده از حق نیز جدا می باشد و سخن او اعتباری ندارد.