پیامبر(ص) در موضوع رهبرى و خلافت، روش انتصاب را پیش گرفته، نه راه انتخابات مردمى را، مثل نصب جانشین در حدیث یوم الدّار که علی(ع) را به عنوان خلیفه خود تعیین کرد، و نصب امام در روز غدیر که بسیاری از صحابه و تابعین آن را ذکر کرده اند.

فخر رازی منظور از الیوم در آیه اکمال دین را روز عرفه می داند. بخاری نیز نقل کرده: ضمن گفت و گویی که بین خلیفه دوم و شخصی یهودی درمی گیرد، خلیفه اعلام می کند منظور از الیوم در این آیه همان روز عرفه است. پاسخ: حضور نام امثال خلیفه دوم و معاویه به عنوان دو تن از غاصبان در سلسله سند چنین روایاتی باعث تضعیف این روایات از حیث سندی می گرد. ثانیا با توجه به نقل اجماع اهل سنت درباره زنده ماندن 80 روزه حضرت رسول بعداز نزول این آیه مشخص می شود که این آیه در 18ذی الحجه یعنی روز غدیر نازل شده است.
 

عونى درباره غدیرخم چنین سروده: «إمامی له یوم الغدیر أقامه***نبیّ الهدى ما بین من أنکر الأمرا...»؛ (امام من کسى است که در روز غدیر، پیامبرِ هدایت او را در بین کسانى که منکر این امر بودند، برگزید و فرمود: او وارث علم من و جانشین من درمیان شماست، و من از همه دشمنانِ او به سوى خداوند بیزارى مى جویم و...).

دکتر ملحم ابراهیم در شرح اشعاری درباره روز غدیر، این حادثه را مربوط به یکی از جنگهای پیامبر می داند که در آن پیامبر(ص) علی را یاری می کرد چون می دانست خلیفه او خواهد بود و علی نیز به عنوان تنها یار و کمک پیامبر در این حادثه بود! چنین سخنی که نه مورد اشاره محدثین قرار گرفته و نه در کتب مورخین و سیره نویسان کوچک ترین نشانه ای دارد و نه هیچ داستان سرا و شاعری درباره اش سخنی گفته، حرف بسیار مضحک و بی اعتباری است که فقط می تواند از نیتی برای تحریف تاریخ پرده بردارد.