هدف پیامبر اکرم(ص) از عقد اخوّت با حضرت على(ع) اعلان منزلت و کمال اوست، و این که او بر دیگران برترى دارد و تنها نظیر ایشان در بین صحابه، على بن ابى طالب(ع) است. همان گونه که این مطلب از آیه «مباهله» در جمله«وَ أَنْفُسَنا وَأَنْفُسَکُمْ» استفاده مى شود، و این معنا رمزى بر امامت حضرت امیر(ع) مى باشد و به همین جهت است که آن حضرت به حدیث«أخوّت» در روزى که در شورا براى تعیین خلیفه بعد از عمر شرکت کرد، اشاره نمود.

عمر بن خطّاب، انس بن مالک، ابوذر غفارى، جابر بن عبدالله و ده تن  دیگر از صحابه، از پيامبر(ص) نقل کرده اند که خطاب به على(ع) یفرمود: «تو برادر منى در دنيا و آخرت».

علماى اهل سنت احادیث زیادى را در باب فضائل امیرالمؤمنین(ع) از زبان پیامبر(ص) نقل کرده اند؛ از جمله: 1ـ پیامبر(ص) بر دوش على(ع) دست گذاشته و با صداى بلند فرمود: این امام نیکان و کشنده فاجران است، کسى که یاریش کند، پیروز و آن که خوارش نماید، سرافکنده خواهد بود. 2ـ  به من، درباره على(ع) سه چیز وحى شده است: او آقاى مسلمانان، پیشواى متقین و رهبر پیشانى سفیدان و نورانیان است. 3- حدیث مدینة العلم. 4- حدیث اخوت. 5- علی(ع) باب حطه است... . 6- حدیث تشبیه 7- علی(ع) نخستین مسلمان، و... .

ترمذى به سند خود از عبدالله بن عمر نقل مى کند: پيامبر(ص) به علي(ع) فرمود: «تو برادر من در دنيا و آخرتى». خبر عقد اخوّت اوّل پيامبر(ص) با على را متقى هندى و ابن عساکر و بغوى و طبرانى و ابن عدى و ديگران نقل کرده اند. خبر عقد اخوّت دوّم را متقى هندى از طبرانى و ديگران نقل کرده اند و هيچ کس از علماى اهل سنت اين احاديث را به طور کل يا خصوص عقد اخوت بين پيامبر و على را انکار نکرده است.