«علائم ظهور» از جهاتى با «شرايط ظهور» اختلاف دارند؛ از جمله: 1- ظهور وابسته به تحقق شرايط است؛ ولی وابسته به علامات نیست. 2- علامات، حوادثى هستند كه در طول عصر غيبت به صورت پراكنده انجام خواهد گرفت، برخلاف شرايط كه تا وقت ظهور به صورت متصل و مستمر خواهد بود. 3- انسان در مقابلِ شرايط ظهور تكليف دارد؛ اما در مقابلِ علائم ظهور نه!
عواملي مانند منحرف كردن مردم و جامعه شيعه، طمع به دست آوردن اموال آنان و کسب شهرت و موقعيت اجتماعی باعث شد تا بعضي، ادعاى دروغين سفارت داشته باشند.
او دوازده خلیفه را این چنین معرفی می کند؛ ابوبکر، عمر، عثمان، على، معاویه، یزید، معاویة بن یزید، مروان بن حکم، عبدالملک بن مروان، ولید بن عبدالملک، سلیمان بن عبدالملک و عمر بن عبدالعزیز. جالب این که او خلفاى بنى امیه و بنى عباس را در ردیف این دوازده نفر آورده امّا امام مهدى(ع) را با آن که به اعتراف همگان، آخرین امام از ذریه رسول خدا است، در ردیف دوازده پیشوا قرار نداده.
در خبر متواتر لازم نيست كه هر يك از خبردهندگان ثقه و عادل باشند؛ بلكه همين كه كذب و تعمد آنها بر دروغ ثابت نشود كافى است. در مورد موضوع وجود و ولادت امام مهدى(عج) نيز مى توانيم به ولادت و وجود ايشان از راه حساب تراكم احتمالات يقين پيدا كرد؛ چون همگى در يك خبر اشتراك نظر دارند كه همان ولادت و وجود امام مهدي(عج) است.
قال الصّادق عليه السّلام :
مَنْ قالَ فينا بَيْتَ شِعْرٍ بَنَى اللّهُ لَهُ بَيْتاً فىِ الْجَنَّةِ.
هرکس در راه ما و براى ما يک بيت شعر بسرايد، خداوند براى او خانه اى در بهشت ، بنا مى کند.
وسائل الشيعه ، ج 10، ص 467