فضایل امام علی(ع) در بیان ابوذر غِفارى

ابوذر غفارى حضرت على(علیه السلام) را چگونه توصیف مى کند؟

علی(ع) محبوب ترین مردم نزد ابوذر بود. از ابوذر نقل شده: در فتنه، به قرآن و على(ع) پناه ببرید؛ چون از پیامبر(ص) شنیدم که فرمود: على اولین کسى است که به من ایمان آورد و اولین کسى است که در قیامت با من دست خواهد داد، و او رئیس مؤمنان است. همچنین از پیامبر(ص) نقل کرده: علی(ع) صدّیق اکبر است. او فاروق است که بین حقّ و باطل جدایى مى افکند. على درِ دانش من است و پس از من، بیان کننده آن چیزى است که به آن برانگیخته شدم. دوستى اش ایمان و دشمنى اش نفاق و نگاه کردن با محبّت به او عبادت است و... .

فضایل امام علی(ع) در بیان ابوبکر

ابوبکر بن ابى قُحافه حضرت على(ع) را چگونه توصیف مى کند؟

مورخین جملات ابوبکر را در بیان فضائل امام علی(ع) چنین نقل می کنند: على از عترتِ پیامبر(ص) است و آن حضرت فرمودند: «خدایا، آن که وى را دوست مى دارد، دوست بدار و آن که او را دشمن مى دارد، دشمن بدار و آن که او را یارى مى کند، یارى کن و آن که وى را تنها مى گذارد، تنهایش بگذار». ابوبکر همواره از علی(ع)، به عنوان اولین مسلمان و خویشاوند پیامبر(ص) و... یاد کرده است.

فضایل امام علی(ع) در بیان ابو هیثم مالک بن تیهان

ابو هیثم مالک بن تیهان حضرت على(علیه السلام) را چگونه توصیف مى کند؟

ابو هیثم نزد على(ع) به پا خواست و گفت: حسادت قریش با تو دو گونه است. خوبانِ آنان، به خاطر رقابت در بلند مرتبگى تو، آرزو مى کنند چون تو باشند. اما بَدهای آنان، به گونه اى به تو حسادت مى کنند که بر دل ها سنگینى کرده خوبى ها را از بین مى برد...  سوگند به خدا که سزاوارترین فرد هستى. هنگامى که پیامبرشان زنده بود، یاریش کردى و هنگامى که در گذشت، حقوقى را که بر عهده اش بود، ادا کردى. دست و زبان ما انصاریان با توست... .

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قال الرضا عليه السلام :

«ان يوم الحسين اقرح جفوننا و اسبل دموعنا و اذل عزيزنا بارض کرب و بلاء و اورثناءالکرب و البلاء الي يوم الانقضاء»

بحارالانوار، ج 44، ص 284