شرکت امناء

هدف بهائیان از تشکیل شرکت امنا چه بود؟

شرکت امناء، یکی از سازمان های نیمه مخفی بهائی است که برای معاملات، قبول موقوفه، هدیه و . . . تشکیل گردیده بود. نظیر این شرکت، نخستین بار در آمریکا و به منظور عقد قراردادها، قبول وصیت نامه­ ها و . . . تأسیس شد و پس از آن به تدریج محافل بهایی مقیم کشورهای دیگر، برای رسمیت دادن به تشکیلات بهائیت، این شرکت ها را تأسیس کردند. اما چون بهائیت در ایران به رسمیت شناخته نمی  شد، هر اقدامی از سوی محافل بهائی، رسمیت نداشت. لکن شرکت امنا، برای نخستین بار در سال 1337 در ایران به ثبت رسید.

بیت العدل اعظم الهی

هدف بهائیان از تشکیل بیت العدل اعظم الهی چیست؟

یکی از وظائف خطیری که شوقی ربانی قبل از مرگ خود، می بایست بدان عمل کند، تعیین جانشین بود. او موظف بود پیش از مرگ، فردی را با ذکر اسم و تعیین قطعی، به نام ولی امرالله در رأس بهائیت قرار دهد. حال آن که چنین نکرد. او چون فرزندی نداشت، برای اداره ی بهائیت، تأسیس بیت العدل را لازم می دانست، و پس از جانشینی عبدالبهاء اعلام کرد: مقدمات تأسیس بیت العدل را فراهم می کند و پس از  انتخاب اعضاء، به تعیین شرح وظایف آنها می پردازد و سرانجام پس از 29 سال، اعضای بیت العدل را انتخاب کرد.

معرفی میسن ریمی

میسن ریمی کیست؟

میسن ریمی پنجمین پیشوای بهائیت و مدعی جانشینی شوقی ربانی است. او فرزند یکی از روحانیون کلیسای اسقفی است و در سال 1874 م در آمریکا به دنیا آمد. میسن ریمی آمریکایی مدعی است، که از طرف چهارمین پیشوای بهائیت، به سمت جانشین وی و رأس تشکیلات روحانی و اداری بین المللی بهائیت تعیین شده است . ولی عده از بهائیان رهبری او را قبول نداشتند و برای خود تشکیلات جداگانه ای تاسیس کرده بودند. ریمی از این واقعه بسیار خشمگین شد و طی نوشته هایی خود را تنها کسی دانست که به ولایت امر الهی منصوب شده است.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قال الحسينُ عليه السّلام :

اَنا قَتيلُ الْعَبْرَةِ لا يَذْکُرُنى مؤ مِنٌ اِلاّ بَکى .

من کُشته اشکم . هيچ مؤ منى مرا ياد نمى کند مگر آنکه (بخاطر مصيبتهايم ) گريه مى کند.

بحارالانوار، ج 44، ص 279