تمام افعال خدا حکیمانه بوده و سؤالات اعتراضی از او موضوعیت ندارد، زیرا فعل حكيمانه نزد عقلا مؤاخذه ندارد، اما اگر سؤالی از روى ايمان كامل به خدا صادر گردد و انگيزه سؤال آگاهى يافتن باشد، سؤال مشروعى است و اشكالى ندارد. چنين سؤالى از سوى نيكان نيز صادر شده و در قرآن نمونه هاى فراوانى از اين قسم ديده مى شود، مانند سؤال حضرت ابراهیم درباره چگونگی زنده شدن مردگان. این گونه سؤال ها در افعال خدا نه تنها جائز است، بلکه جهت دانش افزایی به آن سفارش شده است. پس در دین الهی جای هیچ خفقانی نیست.

بر اساس مدارک معتبر اولین قومی که در دین «حیله» به کار برده اند یهوديانند. به تصريح قرآن به آنها دستور داده شد روز شنبه ماهیگیری نكنند. خداوند آنها را به وسیله ماهی های زیادی که روی آب ظاهر می شدند، آزمایش کرد؛ ولی آن قومِ طمعکار حيله كرده در روز شنبه حوضچه يا دامهايي درست كردند و ماهي ها را در آن زنداني كرده و روز بعد صيد نمودند و به خاطر اين حيله، گرفتار عذاب الهی شدند.

امام علی(ع) درباره اهمیّت حفظ کتاب و احکام الهی در نهج البلاغه مى فرمايد: «اى مردم! خدا را، خدا را، در نظر آوريد! در آنچه حفظ آن را درباره كتاب خود از شما خواسته است و حقوقى را كه نزد شما به وديعت گذارده، حفظ كنيد». سپس به بيان دليلى براى اين هشدار مهم پرداخته، مى فرمايد: «[اين به دليل آن است كه] خداوند شما را عبث و بيهوده نيافريده و مهمل نگذاشته و در جهل و نابينايى رها ننموده است؛ بلكه وظايف شما را دقيقاً تعيين فرموده و اعمال شما را مى داند و سرآمد عمرتان را مقرّر داشته است».