هنگامی که پیامبر(ص) مطلع شد که علی(ع) می خواهد فاطمه(س) را به منزل خود ببرد، با این خواسته موافقت کرد و از علی(ع) خواست مقدمات کار را در عرض یکی دو روز به سرانجام برساند. حضرت رسول(ص) در مراسمی ساده و سرشار از معنویت، غذایی ساده آماده ساخت و علی(ع) همه را به ولیمه دعوت نمود و به برکت الهی همه از آن غذای کم و ساده بهره مند شدند. سرانجام نیز دست فاطمه(س) را در دست علی(ع) گذاشت و با دعا، آن ها را بدرقه کرد.
حضرت رسول(ص) بخشی از پول زره ای که امام علی(ع) برای تامین هزینه مهریه حضرت زهرا(س) فروخته بود، به خرید جهیزیه اختصاص داد. جهزیه ای بسیار ساده متشکل از 18 قلم جنس که از مقداری لباس ساده و چند بالش و پرده و حصیر و یک مشک و مقداری ظروف ساده و گلی تجاوز نمی کرد.
کمالات فوق العاده حضرت زهرا(س) و انتسابش به پیامبر(ص) سبب شده بود، خواستگاران زیادی داشته باشند اما ایشان به هیچکدام پاسخ مثبت ندادند. حتی افرادی به رسم جاهلیت می خواستند با صرف مهریه های بسیار سنگین به خواستگاری او بیایند که پیامبر(ص) مانع شد و می فرمود کار او به دست پروردگارش است. سرانجام خبر رسید که علی(ع) به خواستگاری فاطمه(س) آمده و پیامبر(ص) قصد دارد دخترش را به ازدواج علی که مالی ندارد، درآورد، و آشکار شد که این رهنمون، وحی آسمانی است، و سرانجام و پیامبر(ص) عقد آنها را خواند.
بی شک ازدواج حضرت زهرا(س)، الگویى براى همه اعصار می باشد، آن هنگام که پیامبر(ص) به امام على(ع) فرمود: «چیزى دارى که مهریه همسرت قرار دهى؟ عرض کرد: جز شمشیر، زره و شتر چیز دیگرى ندارم. پیامبر(ص) فرمود: شمشیرت هنگام کارزار مورد نیاز است؛ و با شتر نیز باید نخلستان را آب دهى، بنابراین من دخترم را در برابر همین زره به عقد تو درآوردم». از سویی طبق حدیثی حضرت زهرا(س) از پدرشان خواستند مهریه شان را شفاعت گناهکاران امت در قیامت قرار دهد و حضرت نیز پس از نزول فرمان آن توسط جبرئیل، موافقت کردند.
الإمامُ علىٌّ(عليه السلام)
إنّ لکلٍّ أجلا لا يَعْدُوهُ
براى هر چيز مدّتى است که از آن تجاوز نمى کند
ميزان الحکمه، جلد 1، ص 46