آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام علي(ع) درباره اکتفا كردن انسان به قدر و منزلت خویش می فرماید: «كسی كه به ارزش و قدر خود اكتفا كند موقعيتش پايدارتر خواهد بود». تجربه نشان داده كسانى كه پا را از گليم خويش فراتر مى نهند مردم را بر ضد خود مى شورانند. دليل آن روشن است؛ زيرا مردم اين گونه اشخاص را افرادى متقلّب و دروغگو و خائن مى شناسند؛ ولى افراد راستگو را انسان هاى باارزشى مى دانند و هميشه حقشان را ارج مى نهند.

امام علي(علیه السلام) در بخشی از نامه 31 «نهج البلاغه» می فرماید: (آن كس كه به ارزش و قدر خود اكتفا كند موقعيتش پايدارتر خواهد بود)؛ «مَنِ اقْتَصَرَ عَلَى قَدْرِهِ كَانَ أَبْقَى لَهُ». هم چنین در «غرر الحکم» شبیه این معنی در جمله ديگرى نقل شده كه حضرت می فرماید: «رَحِمَ اللهُ امْرَءً عَرِفَ قَدْرَهُ و لَمْ يَتَعَدَّ طَوْرَهُ»(1)؛ (خدا رحمت كند كسى را كه قدر خود را بشناسد و از حدّ خود تجاوز نكند).
تجربه نشان داده كسانى كه پا را از گليم خويش فراتر مى نهند مردم را بر ضد خود مى شورانند و مردم نه تنها آن جايگاه نادرست را براى آنان به رسميت نمى شناسند؛ بلكه جايگاه سزاوارشان را هم از آنان مى گيرند. دليل آن روشن است؛ زيرا مردم اين گونه مدعيان نالايق و بلندپروازان بى مقدار و گاه ابله را افرادى متقلّب و دروغگو و خائن مى شناسند و به همين دليل كمترين ارزشى براى آنها قائل نيستند؛ ولى افراد صادق و راستگو و قانع به حقِّ خويش را انسان هاى باارزشى مى دانند كه هميشه حقشان را ارج مى نهند.(2)