آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن در خصوص ادای امانت می فرماید: «امانت ها را به صاحبان آنها برسانيد». هم چنين در خصوص امانت هاي مالي مي فرمايد: «كسى كه امين شمرده شده، باید امانت را بپردازد و باید از خدا پروا داشته باشد». تعبير به امانت، ممكن است اشاره به وام های بدون سند و يا اموالى باشد كه به عنوان رهن سپرده مى شود و یا اشاره به هر دو باشد، لکن در هر صورت، دلالت روشنى بر لزوم احترام امانت دارد.

در آيه 58 سوره «نساء» به دو دستور مهم اشاره شده است؛ دستورى درباره امانت و دستورى درباره عدالت. آیه مى فرمايد: «اِنَّ اللّهَ يَأْمُرُكُمْ اَنْ تُؤَدُّوا الاْماناتِ اِلَى اَهْلِها وَ اِذا حَكَمْتُمْ بَيْنَ النّاسِ اَنْ تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ اِنَّ اللّهَ نِعِمّا يَعِظُكُمْ بِهِ، اِنَّ اللّه كانَ سَمِيعاً بَصِيراً»؛(خداوند به شما فرمان مى دهد كه امانتها را به صاحبانش بدهيد! و هنگامى كه ميان مردم داورى مى كنيد، به عدالت داورى كنيد! خداوند، اندرزهاى خوبى به شما مى دهد خداوند شنوا و بيناست).
هم چنين آيه 238 سوره «بقره» در خصوص امانت هاى مالى است که در لابلاى آياتى كه سخن از تنظيم اسناد مالى است قرار گرفته و مى فرمايد: هرگاه بعضى از شما نسبت به بعضى ديگر اطمينان داشته باشد مى تواند بدون نوشتن سند يا گرفتن گروگان، امانت خويش را به او بسپارد. و در اين صورت كسى كه امين شمرده شده بايد امانت را به موقع بپردازد، و از خداوندى كه پروردگار او است بپرهيزد و خيانت نكند: «فَاِنْ اَمِنَ بَعْضُكُمْ بَعْضاً فَلْيُؤدَّ الَّذِى اؤْتُمِنَ اَمانَتَهُ وَ لْيَتَّقِ اللّهَ رَبَّه»؛ (و بايد كسى كه امين شمرده شده [و بدون گروگان چيزى از ديگرى گرفته] امانت [و بدهى خود را به موقع] بپردازد و از خدائى كه پروردگار او است بپرهيزد).
تعبير امانت در آيه بالا، ممكن است اشاره به وام هايى باشد كه بدون نوشتن سند و دادن گروگان [تنها به خاطر اعتماد و اطمينان] به افراد مى دادند، يا اشاره به اموالى باشد كه به عنوان رهن سپرده مى شد و يا هر دو. در هر صورت دلالت روشنى بر لزوم احترام امانت در هر شكل و صورت دارد.(1)