پاسخ اجمالی:
معمولا هر اندازه موجودات بزرگ تر باشند قوانين حاكم بر آنها از ظرافت كمترى برخوردار است؛ در حالى كه اين معنى هرگز در اين عالم عظيم و پهناور صدق نمى كند؛ يعنى آنها در عين عظمت و وسعت، قوانين بسيار دقيقی دارند. به عنوان مثال؛ بر اساس نظم دقیق، دانشمندان فلكى مى توانند زمان دقیق خسوف و كسوف و طلوع و غروب ماه و خورشيد را محاسبه كنند. از سویی بر اساس نظم دقیق در گردش کره ماه و زمین، دانشمندان می توانند با محاسبه این تغییرات، سفينه فضايى خود را بصورت دقیق در كره ماه و زمين فرود بیاورند.
پاسخ تفصیلی:
معمولا هر اندازه موجودات بزرگ تر باشند قوانين حاكم بر آنها بايد از ظرافت كمترى برخوردار باشد؛ در حالى كه اين معنى در اين عالم عظيم و پهناور هرگز صدق نمى كند؛ يعنى آنها در عين عظمت و وسعت عجيب و سرسام آور، داراى قوانين بسيار دقيق و ظريفى می باشند. براى پى بردن به اين حقيقت كافى است به امور زير توجّه كنيد:
الف: مى دانيم كه سرانجام انسان موفّق شد سفينه فضايى خود را با دو سرنشين در نقطه معيّنى كه دانشمندان در نظر داشتند در كره ماه پياده كند و بعد به همان ترتيب باز گرداند. درست بينديشيد در اين مدّت سه روزى كه اين سفينه، فاصله ميان كره زمين و ماه را مى پيمود، زمين به دور خود حركت مى كرد و جاى خود را در آسمان، در اطراف خورشيد تغيير مى داد؛ از آن طرف كره ماه نيز حركتى به دور خود، و حركتى به دور كره زمين داشت. حال چقدر اين حركت ها بايد منظّم، دقيق و حساب شده باشد كه دانشمندان بتوانند تمام اين دگرگونى ها را در وضع كره زمين و ماه محاسبه و اندازه گيرى كرده تا سفينه فضايى خود را دقيقا در همان جا از كره ماه كه مى خواهند پياده كنند، و بعدا نيز به همان جا از كره زمين كه مى‌خواهند بازگردانند.
هرگاه يكى از اين حركت هاى مختلف، كمترين نوسانى داشت و يك ثانيه كم و زياد مى‌شد مسلّما محاسبات دانشمندان به هم مى‌خورد و كارشان ناموفق مى ماند. آرى اين نظام دقيق عالم هستى است كه به انسان اجازه انجام چنين كار مهمّى يعنى فرود در كره ماه را در جاى معيّن و دلخواه مى دهد.
ب: دانشمندان فلكى مى توانند از ده ها سال پيش، حوادث آينده مربوط به خسوف و كسوف در كره زمين و مقدار ساعات شب و روز و طلوع و غروب ماه و خورشيد را محاسبه و اندازه گيرى كنند؛ و اين نيست مگر به خاطر نظم دقيق حركات آنها.
ج: نيروى جاذبه، كرات آسمانى را به سوى يكديگر جذب مى كند؛ ولى نيروى دافعه كه از حركت دورانى حاصل مى شود، و نيروى گريز از مركز نام دارد، آنها را از هم دور مى سازد. حال اگر بنا باشد كره اى در مدار خودش ميليون ها سال در مدار معيّنى دقيقآ حركت كند؛ بايد اين دو نيرو كاملا متعادل گردند. اين را نيز مى دانيم كه جاذبه نسبت مستقيمى با مقدار جرم موجودات و نسبت معكوسى با مجذور فاصله آنها دارد. (اگر جِرم ها بيشتر شود جاذبه قوى تر مى گردد، و اگر فاصله ها بيشتر گردد جاذبه طبق حساب فوق كاسته مى شود).
بنابراين براى اينكه مثلا كره زمين در مدار معيّنى برگرد خورشيد در يك مدّت بسيار طولانى در مدار ثابت بگردد؛ مقدار جرم خورشيد، و جرم زمين، و همچنين فاصله آنها با يكديگر، و نيز سرعت سير حركت زمين به دور خورشيد، همگى بايد طبق حساب دقيقى باشد تا تعادل در ميان آنها برقرار گردد؛ و اينها مسائلى است كه بدون دخالت يك علم بى پايان و يك عقل كل امكان پذير نيست.(1)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.