آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در قرآن و روايات به تجلیات و ظهورات الهی اشاره شده است آنجا كه مي فرمايد: «كل يوم هو فى شأن». اين ظهورات، موجوداتي هستند که وجودشان تراوشی از ذات واجب الوجود است و هستی شان به وسیله او پایدار است. اسماء الهى معرف صفات جمالى و جلالى خدا می باشند كه برخى بر برخى ديگر، فضيلت دارند. وجود اسم اعظم خداوند تجلى اعظم لازم دارد كه همان انسان كامل است كه فردى شايسته تر از او نيست و آن مظهر اسم اعظم الهى، حضرت مهدى(عج) است.

از جمله ادله عقلى كه بر وجود امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) استدلال كرده اند «برهان تجلى اعظم» است و تقرير آن چنين است:
الف: تجليات كه همان ظهورات است در قرآن و روايات به آن اشاره شده است، آنجا كه خداوند مى فرمايد: «كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ»(1)؛ (هر روز خداوند در شأنى است).
ب: اين تجليات و ظهورات، انفطار موجودات از ذات واجب الوجود است كه همگى به نحو قيام فعل به فاعل به او قائمند.
ج: اسماى الهى معرف صفات جمالى و جلالى ذات اقدس حقند و اين اسما به اعتبار جامعيت برخى بر برخى ديگر، فضيلت و برترى دارند.
د: وجود اسم اعظم خداوند تجلى اعظم لازم دارد كه همان انسان كامل است كه فردى از او شايسته تر نيست و آن مظهر اَتَمّ و كعبه كل و مظهر اسم اعظم الهى در اين زمان، خاتم اوليا حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه) است و ديگر ابدال و اوتاد كمل و آحاد و افراد غير كمل به فراخور حظّ و نصيبشان از تحقق به اسماى حسنا و صفات علياى الهيه، به آن مركز دايره كمال، قرب معنوى انسانى دارند.(2)