پاسخ اجمالی:
ابوعبدالرحمن احمد بن شعیب بن على نسائى (215 - 303 ق) یکى از ائمه علماى حدیث اهل سنت مى باشد که کتاب «سنن نسائى» یکى از صحاح سته را نگاشته است. این کتاب از مهم ترین منابع علماى حدیث اهل سنت در زمینه تاریخ صدر اسلام، فقه، اخلاق، تفسیرقرآن و عقاید مى باشد. او ساکن مصر بود و از طریق انتشار کتاب‌های خود در آن دیار شهرت یافت و در مکه وفات کرد. او شخصى عابد و به تهجّد در عبادت معروف بود. او چهار همسر اختیار کرده و زنان زیادى را صیغه نموده بود. او را فقیه ترین عالم مصر در زمان خودش دانسته اند و کسى را همتراز وى در شناخت احادیث صحیح و سقیم نیافته اند؛ حتى ذهبى که مسلم و بخارى را فراوان ستوده است، مى گوید او در قدرت حفظ حدیث حتی از مسلم هم قوى تر بود. برخى از علماى اهل سنت ادعا کرده اند که نسائى شیعه بود و هنگامى که براى استماع فضایل!!! معاویه به دمشق رفت و بیشتر اهل آنجا را دشمن على (ع) و اهل بیت پیامبر (ص)، یعنی ناصبی یافت، در صدد بر آمد تا کتابى در فضائل على و اولادش (علیهم السلام) بنویسد که شاید هدایت شوند. اما اهل دمشق او را تا حد مرگ مورد ضرب و شتم قرار دادند و از خود راندند.
پاسخ تفصیلی:
ابوعبدالرحمن احمد بن شعیب بن على نسائى (215 - 303 ق) یکى از ائمه علماى حدیث اهل سنت مى باشد که کتاب سنن نسائى یکى از صحاح سته را نگاشته است.
این کتاب از مهم ترین منابع علماى حدیث اهل سنت در زمینه تاریخ صدر اسلام، فقه، اخلاق، تفسیرقرآن و عقاید مى باشد. او ساکن مصر بود و از طریق انتشار کتاب‌های خود در آن دیار شهرت یافت و در مکه وفات کرد.
او شخصى عابد و به تهجّد در عبادت معروف بود. او چهار همسر اختیار کرده و زنان زیادى را صیغه نموده بود.
اساتید نسائى:
اساتید مهم او در مصر عبارت بودند از: 1 ـ قتیبه بن سعید، اسحاق بن ابراهیم، اسحاق بن شاهین، اسحاق بن منصور کوسج، اسحاق بن موسى انصارى و سایر اساتید در طبقه آنها که تعداد آنان به بیش از یک صد تن مى رسد.
جایگاه نسائى:
او در مصر رشد یافت و براى افزودن دانش حدیثى خود به شهرهاى مختلفى از مناطق خراسان، حجاز، عراق، جزیره (منطقه بین دجله و فرات)، و شام سفر کرده و از مشایخ حدیث آن دیارها بهره برد. و سپس به مصر بازگشت و به مقام و جایگاه والایى نزد عوام و خواص دست یافت. به طوری که او را فقیه ترین عالم مصر در زمان خودش دانسته اند و کسى را همتراز وى در شناخت احادیث صحیح و سقیم نیافته اند. حتى ذهبى که مسلم و بخارى را فراوان ستوده است، مى گوید او در قدرت حفظ حدیث حتی از مسلم هم قوى تر بود.
عقیده نسائی:
برخى از علماى اهل سنت ادعا کرده اند که نسائى شیعه بود و هنگامى که براى استماع فضایل!!! معاویه به دمشق رفت و بیشتر اهل آنجا را دشمن على (ع) و اهل بیت پیامبر (صلى الله علیه وآله) یعنی ناصبی یافت در صدد بر آمد تا کتابى در فضائل على و اولادش (علیهم السلام) بنویسد که شاید هدایت شوند. اما اهل دمشق او را تا حد مرگ مورد ضرب و شتم قرار دادند و از خود راندند. و او وصیت کرد که مرا به مکه برده و در آنجا دفن کنید.
به هر حال کتاب سنن وى از مهم ترین منابع حدیثى اهل سنت تلقی شده است.
شاگردان نسائى:
او همچنین شاگردان زیادى در زمینه حدیث تربیت کرده است که برخى از آنها عبارتند از: احمد بن عمیر بن جوصا، محمد بن جعفر بن ملاس، ابوالقاسم بن ابى العقب، ابوالمیمون بن راشد، ابوالحسن بن خذلم، ابو بشر الدولابى، ابوعلى حسین بن على نیاموزى طبرانى، ابوسعید اعرابى و ابوجعفر طحاوى.
کتاب های نسائى:
مهمترین کتاب‌هایی که در زمینه حدیث نوشته به قرار زیراست: 1 ـ السنن الکبرى، 2 ـ السنن الصغرى، که به نام هاى المجتبى یا المجتنى نیز نامیده شده است. و یکى از صحاح سته به شمار مى رود. 3 ـ مسند على (ع). 4 ـ مسند مالک، 5 ـ الخصائص فى فضل على بن ابى طالب و اهل البیت (ع). این کتاب همان کتابى است که براى ارشاد و هدایت کردن اهل دمشق و ناصبیان آن دیار نوشت و به این سبب او را کشتند. 6 ـ خصائص على (ع) که به احتمال زیاد همان الخصائص باشد. 7 ـ الضعفاء و المتروکون، که رساله کوچکى در زمینه رجال و راویان حدیث است.
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.