آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن يكى از صفات ويژه مبلّغان رسالت ‏الهى را پاك بودن از رذيله ترس از غير خدا دانسته است. قرآن هشدار مى ‏دهد كه در مقام ابلاغ رسالت ‏هاى الهى از هيچ چيز و هيچ كس جز خدا ترس و واهمه ‏اى نداشته باشند، چرا که تبليغ رسالات الهى مهمترين وظيفه پيامبران خداست و شرط اصلى آن خالى بودن از رذيله خوف و ترس است.

در آيه 39 سوره «احزاب»، يكى از صفات ويژه مبلّغان رسالت ‏هاى الهى پاك بودن از رذيله ترس از غير خدا ذكر شده، مى ‏فرمايد: «الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَ يَخْشَوْنَهُ وَ لَايَخْشَوْنَ اَحَداً اِلَّا اللَّهَ وَ كَفَى بِاللَّهِ حَسِيباً»؛ (آنها كسانى بودند كه تبليغ رسالت ‏هاى الهى را مى ‏كردند و از او مى ‏ترسيدند و از هيچ كس جز خدا ترسى به خود راه نمى ‏دادند و همين بس كه خداوند حسابگر است!). تبليغ رسالات الهى مهمترين وظيفه پيامبران خداست و شرط اصلى آن خالى بودن از رذيله خوف و ترس است. اين آيه - كه ناظر به پيامبران پيشين است - به پيامبر اسلام(صلى الله عليه و آله) در درجه اوّل و در درجه بعد به همه پيروان راستين او هشدار مى‏ دهد كه در مقام ابلاغ رسالت‏ هاى الهى از هيچ چيز و هيچ كس جز خدا ترس و واهمه ‏اى نداشته باشند و مفهوم اين سخن آن است كه‏ افراد جبان و ترسو نه شايسته اداى اين رسالتند و نه قادر بر اين كار! بعضى از مفسّران معتقدند كه اين آيه دليل بر اين است كه پيامبران الهى در مقام تبليغ رسالت الهى نبايد تقيّه كنند، ولى اين سخن در صورتى صحيح است كه تقيّه به معنى ترس و وحشت از مخالفين باشد، در حالى كه تقيّه هميشه ناشى از ترس نيست؛ بلكه گاه هدف جلب و جذب مخالفين و رساندن آنها به اهداف الهى به صورت تدريجى است و شايد گفتار حضرت ابراهيم(عليه السلام): «هَذا رَبِّي» در برابر ستاره ‏پرستان و ماه ‏پرستان و خورشيد پرستان از اين باب بوده است.(1)،(2)