آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

تعصب و لجاجت «قوم نوح(ع)» به قدری شدید بود که اجازه نمی داد ذره ای از امواج صوتی نوح(ع) که حامل پیام حقیقت بود به گوش آن ها برسد، آنها حتی حاضر نبودند از بت های رنگارنگی که ساخته و پرداخته خودشان بود دست بردارند و حتی آنها را بر مقدرات جهان هستی حاکم می دانستند؛ و این دلیلی نداشت جز تعصب و تقلید کورکورانه!

بت ‏پرستان عصر حضرت نوح(علیه السلام) به قدرى لجوج و متعصّب بودند كه حتّى از شنيدن صداى اين منادى توحيد وحشت داشتند، همان گونه که از زبان نوح(عليه السلام) مى‏ خوانيم: «وَ انِّى كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا اَصَابِعَهُمْ فِى آذَانِهِمْ وَ اِسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَ اَصَرُّوا وَ اسْتَكْبَرُوا اِسْتِكْبَاراً»(1)؛ (و من هر زمان آنها را دعوت كردم كه ايمان بياورند، و تو [اى خدا] آنها را بيامرزى انگشتان خود را در گوش ها قرار داده و لباس هايشان را بر سر و صورت مى‏ پيچيدند و در مخالفت با حق اصرار ورزيدند و شديداً تكبّر كردند!). آرى تعصّب و لجاجت آنها به قدرى شديد بود كه اجازه نمى ‏دادند ذرّه ‏اى از امواج صوتى نوح(عليه السلام) كه حامل پيام حقيقت بود به گوش آنها برسد، و يا چهره او را ببينند و اين گونه گريز از حقيقت به راستى عجيب و خطرناك است. در آيه دیگری چهره ديگرى از همين رذايل اخلاقى در قوم نوح(عليه السلام) به چشم مى‏ خورد، آنجا که درباره آنها مى‏ گويد: «وَ قَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَ لَا تَذَرُنَّ وَدّاً وَ لَا سُوَاعاً وَ لَا يَغُوثَ وَ يَعُوقَ وَ نَسْراً»(2)؛ (آنها گفتند: دست از خدايان و بت هاى خود برنداريد مخصوصاً بت هاى [بزرگ] «وَدّ»، «سواع»، «يَغُوث»، «يعوق» و «نسر» را رها نكنيد).
امّا چرا و به چه دليل دست از اين بت‏ هاى رنگارنگ كه ساخته و پرداخته دست خودشان بود برندارند و آنها را بر مقدّرات جهان هستى، و هم بر مقدّرات سازندگانش حاكم بدانند؟! هيچ دليلى بر آن جز تعصّب و تقليد كوركورانه نداشتند.(3)