آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

گفته اند روزی نوشته اى را به «خواجه نصيرالدين طوسى» دادند كه در آن خواجه را «كلب بن كلب» خوانده بودند. وی در پاسخ گفت: «اين مطلب درست نيست؛ زيرا سگ از چهارپايان است، عوعو می کند، ناخن دراز دارد و... اما من ناخنم پهن، راست قامت، ناطق و خندان هستم» و بدين گونه با زبان نرم، بى آن كه كلمه درشتى بر زبان براند يا فرستاده او را برنجاند او را پاسخ گفت.

در احوالات «خواجه نصيرالدين طوسى» آورده اند روزی شخصى به خدمت خواجه آمد و نوشته اى از ديگرى تقديم وى كرد كه در آن نوشته به خواجه بسيار ناسزا گفته و دشنام داده شده بود، و نويسنده نامه، خواجه را كلب بن كلب (سگ پسر سگ!) خوانده بود. خواجه در برابر ناسزاهاى وى، با زبان ملاطفت آميزى اين گونه پاسخ گفت: «اين كه او مرا سگ خوانده است، درست نيست؛ زيرا كه سگ از جمله چهارپايان و عوعو كننده و پوستش پوشيده از پشم است و ناخنهاى دراز دارد، اين خصوصيات در من نيست. قامت من راست است و تنم بى پشم و ناخنم پهن است و ناطق و خندانم و فصول و خواصى كه مرا است، غير از فصول و خواص سگ است و آنچه در من است، مناقض است با آنچه صاحب نامه درباره من گفته است». و بدين گونه با زبان نرم، بى آن كه كلمه درشتى بر زبان براند، يا فرستاده او را برنجاند او را پاسخ گفت.(1)
با بدانديش هم نكوئى كن *** دهن سگ به لقمه دوخته به(2)