آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

معاويه، ضحّاك بن قيس فهرى را با سه يا چهار هزار نفر نيروى زبده، روانه  اطراف كوفه کرد و به او گفت: بر باديه نشينانی كه  در اطاعت على(ع) هستند شبيخون بزن و از شهری به شهر دیگر حرکت کن و مبادا با سپاهى كه به سوى تو فرستاده مى شود، نبرد کنی. ضحّاك با چپاول اموال و کشتن باديه نشينان، به ثعلبيه رسيد، سربازانش در راه حج اموال حاجيان را غارت کردند و در قُطقُطانه، عمرو بن عميس بن مسعود برادر زاده عبد الله بن مسعود صحابى پیامبر(ص) و همراهانش را كشتند.

در کتاب الغارات ـ به نقل از عبد الرحمان بن مسعده فزارى ـ آمده: معاويه، ضحّاك بن قيس فهرى را خواست و به او گفت: برو تا به ناحيه كوفه بگذرى و تا مى توانى از كوفه دورى كن. از باديه نشينان هر كه را يافتى كه در اطاعت على است، بر او شبيخون بزن و اگر به مرزبانان يا سپاهيان على برخوردى، بر آنان شبيخون بزن. اگر صبح در شهرى بودى، عصر در شهر ديگر باش. مبادا كه براى رويارويى و جنگ با سپاهى كه به سوى تو فرستاده مى شود، بمانى! آن گاه او را با سه يا چهار هزار نفر نيروى ويژه و زبده روانه كرد.
ضحّاك پيش آمد، در حالى كه اموال را چپاول مى كرد و باديه نشينانى را كه به آنان برمى خورد، مى كشت، تا آن كه به «ثعلبيه» رسيد. سربازانش بر حاجيان تاختند و كالاهايشان را ربودند. پيش رفت تا به عمرو بن عميس بن مسعود، برادر زاده عبد الله بن مسعود، صحابى پيامبر خدا رسيد و ميان راه حج در قُطقُطانه(1)، او و مردمى را كه همراهش بودند، كشت.(2).(3)