آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابن حجر می نویسد: حسين بن على نوه رسول(ص) و يکى از دو آقاى جوانان اهل بهشت است؛ زرندى حنفى نیز می نویسد: حسين، مردى با سخاوت و کريم بود و بيست و پنج بار پياده حج به جاى آورد؛ ابن سيرين می گوید: آسمان بر کسى بعد از يحيى بن زکريا به جز حسين(ع) نگريست و هنگامى که کشته شد آسمان سياه گشت، و ستارگان در روز، پديدار شدند، به حدى که سياره جوزاء در وقت عصر ديده شد، و آسمان تا هفت شبانه روز به مانند لخته خونى بود.

با مراجعه به کتب تاریخ و تراجم اهل سنت پى مى بریم که امام حسین(علیه السلام) مورد مدح و ستایش آنان بوده است:

1 ـ ابن حجر عسقلانى: «حسین بن على بن ابیطالب، هاشمى، ابوعبدالله، مدنى، نوه رسول خدا(صلى الله علیه وآله) و دسته گل او از دنیا، و یکى از دو آقاى جوانان اهل بهشت است».(1)

2 ـ زرندى حنفى:  «حسین، نماز و روزه و حج و عبادات بسیار انجام مى داد. او مردى با سخاوت و کریم بود. بیست و پنج بار پیاده حج به جاى آورد».(2)

3ـ یافعى:  «دسته گل رسول خدا(صلى الله علیه وآله) و نوه او و خلاصه نبوت، محل محاسن و مناقب و بزرگوارى، ابوعبدالله حسین بن على(علیه السلام) است».(3)

4 ـ سبط بن الجوزى:  سبط بن الجوزى مى گوید: «و کنیته ابوعبدالله ویلقّب بالسیّد والوفىّ والولىّ والمبارک والسبط وشهید کربلاء»؛(4) (کنیه او ابوعبدالله، و ملقب به سید وفىّ، ولىّ، سبط و شهید کربلا است).

5 ـ ابن سیرین:  «آسمان بر کسى بعد از یحیى بن زکریا به جز حسین(علیه السلام) نگریست و هنگامى که کشته شد آسمان سیاه گشت، و ستارگان در روز، پدیدار شدند، به حدى که سیاره جوزاء در وقت عصر دیده شد، و خاک قرمز[از آسمان] فرو ریخت، و آسمان تا هفت شبانه روز به مانند لخته خونى بود».(5)

6ـ عباس محمود عقّاد:  «شجاعت حسین(علیه السلام) صفتى است که از او غریب نیست؛ زیرا صفتى است که از معدنش سرچشمه گرفته است. و این فضیلتى است که از پدران خود به ارث برده و به فرزندان بعد از خود به ارث گذارده است... و در بین بنى آدم از وى کسى شجاع تر از حیث قلب دیده نشده، آن هنگام که حسین(علیه السلام) در کربلا چنین اقدامى را انجام داد... این فضیلت او را بس که در تاریخ این دنیا تنها او در طول صدها سال، شهید فرزند شهید و پدر شهیدان است ...».(6)

7 ـ دکتر محمد عبده یمانى:  «حسین(علیه السلام) مردى عابد و متواضع بود. همیشه او را روزه دار مشاهده مى کردند. شب ها را بیدار و مشغول عبادت بود. همیشه در امور خیر از دیگران سبقت مى جست و در نیکى از دیگران سرعت مى گرفت ...».(7)

8 ـ عمر رضا کحاله:  «حسین بن على، بزرگ اهل عراق در فقه و عظمت روحى و جود و بخشش بود»(8).(9)