آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ولادت امام حسین(ع) در منابع گوناگون اهل تسنن آمده است؛ ابن عبدالبرّ مى نويسد: «حسین بن علی(ع) در پنجم ماه شعبان سال 3 يا 4 هجرت متولد شد». همچنین در کتاب «اخبار الدول» آمده: «هنگامى که حسین(ع) متولد شد، پیامبر(ص) را از این قضیه مطّلع ساختند. حضرت به خانه زهرا(ع) آمد و او را در بر گرفت و در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت. جبرئیل نازل شد و دستور داد که او را حسین(ع) نامند همان گونه که درباره حسن(ع) نازل شد.

جریان ولادت آن حضرت در کتابهاى گوناگونى از منابع اهل تسنن آمده است؛ از جمله:

1. ابن عبدالبرّ در «الإستیعاب» مى نویسد: «الحسین بن على بن ابى طالب، امّه فاطمة بنت رسول الله(صلى الله علیه وآله) کنّى اباعبدالله. ولد لخمسة خلون من شعبان سنة اربع. وقیل: ثلاث. وهذا قول الواقدى وطائفة معه»(1)؛ (حسین بن على بن ابى طالب، مادرش فاطمه دختر رسول خدا(صلى الله علیه وآله)، با کنیه اباعبدالله. او در پنجم ماه شعبان سال چهارم یا سوم هجرت متولد شد. این نظر واقدى و طایفه اى از همراهان او است).

2. در کتاب «اخبار الدول» آمده است: «لمّا ولد الحسین اخبر النبىّ(صلى الله علیه وآله) به فجاءه واخذه واذّن فی اذنه الیمنى، واقام فی اذنه الیسرى. وجاء جبرئیل فامره ان یسمیه حسیناً کما جاء فی الحسن(علیه السلام)»(2)؛ (هنگامى که حسین(علیه السلام) متولد شد پیامبر(صلى الله علیه وآله) را از این قضیه مطّلع ساختند. حضرت به خانه زهرا(علیها السلام) آمد و او را در بر گرفت و در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت. جبرئیل نازل شد و دستور داد که او را حسین(علیه السلام) نامند همان گونه که درباره حسن(علیه السلام) نازل شد).(3)