آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابن عساکر به سندش از جابر بن عبدالله نقل کرده: ما شاهد بوديم که مروان از دفن پيکر حسن(ع) کنار قبر جدش جلوگيرى کرد. مروان تا زنده بود دشمن بنى هاشم به حساب مى آمد، همچنين در تاريخ آمده که عايشه نيز از اين کار ممانعت کرد. داوود بن سنان از ثعلبه نقل کرده که گفت: ما در روز وفات حسن بن على(ع) حضور داشتيم و او را در بقيع دفن کرديم، همانا بقيع را ديدم که از کثرت جمعيت جاى سوزن انداختن نداشت.

ابن عساکر به سندش از جابر بن عبدالله نقل کرده که گفت: ما شاهد بودیم هنگامى که حسن بن على از دنیا رحلت نمود، نزدیک بود فتنه اى بین حسین بن على و مروان بن حکم واقع شود. حسن(علیه السلام) به برادرش وصیت کرده بود تا در کنار رسول خدا(صلى الله علیه وآله) دفن شود، و اگر در این امر خوف جنگ بود باید در بقیع دفن گردد. مروان از این کار جلوگیرى کرد. و هدف او از این کار این بود که رضایت معاویه را نسبت به خود جلب کند؛ زیرا از طرف معاویه عزل شده بود. مروان تا زنده بود دشمن بنى هاشم به حساب مى آمد.(1)
همچنین در تاریخ آمده که عایشه از دفن امام حسن(علیه السلام) در کنار پیامبر(صلى الله علیه وآله) ممانعت کرد. عبداللّه بن زبیر روایت کرده که شنیدم عایشه در روز دفن حسن بن على مى گفت: چنین چیزى (دفن آن حضرت در کنار پیامبر(صلى الله علیه وآله)) هرگز اتفاق نخواهد افتاد. باید در بقیع دفن شود و نباید در کنار آن سه نفر باشد.(2)
و نیز داوود بن سنان از ثعلبه نقل کرده که گفت ما در روز وفات حسن بن على حضور داشتیم و او را در بقیع دفن کردیم. همانا بقیع را دیدم که از کثرت جمعیت جاى سوزن انداختن نداشت.
ابن سماک مى گوید حسین بن على در کنار قبر برادرش فرمود: خدا ترا رحمت کند اى ابا محمد چرا که... تو پسر سلاله نبوت هستى و از شیر حکمت نوشیدى و به سوى روح و ریحان و بهشت نعیم پرکشیدى. خداوند اجر ما و شما را در این مصیبت زیاد کند، و به ما و شما در این مصیبت تسلى دهد(3).(4)