ابن صبّاغ مالکى مى گوید: «امام باقر(ع) وصیت نمود تا در لباسى که در آن نماز به جاى مى آورده، کفن شود. و از فرزندش امام جعفر صادق(ع) روایت شده که فرمود: «من نزد پدرم بودم در آن روزى که از دنیا رحلت نمود، حضرت به امورى از جمله غسل و تکفین و تدفین وصیت نمود. گفته مى شود که آن حضرت را در زمان ابراهیم بن ولید بن عبدالملک سمّ دادند». قبر شریف آن حضرت در بقیع و در کنار قبر پدر بزرگوارش امام سجاد(ع) و امام حسن (ع) قرار دارد.

ابن عساکر به سندش از جابر بن عبدالله نقل کرده: ما شاهد بوديم که مروان از دفن پيکر حسن(ع) کنار قبر جدش جلوگيرى کرد. مروان تا زنده بود دشمن بنى هاشم به حساب مى آمد، همچنين در تاريخ آمده که عايشه نيز از اين کار ممانعت کرد. داوود بن سنان از ثعلبه نقل کرده که گفت: ما در روز وفات حسن بن على(ع) حضور داشتيم و او را در بقيع دفن کرديم، همانا بقيع را ديدم که از کثرت جمعيت جاى سوزن انداختن نداشت.

کلیسا همان گونه که معتقد به عصمت کتاب مقدس در زمان تألیف به دست نویسندگان است، در بستر زمان نیز کتاب را مصون از تحریف می داند. اگر از مسلمانی بخواهیم دلیلی بر عدم تحریف قرآن بیاورد، اولین دلیل وی، تواتر قرآن است. اما مسیحیان آَشنا به تاریخ کتاب مقدس به خوبی می دانند که نمی تواند چنین دلیلی را برای اثبات ادعای خود ارائه نمایند، زیرا هیچ دلیل روشنی بر تواتر این کتب تا زمان تألیف آنها در دست نیست.