آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

تروریسم سیاسی در تاریخ معاصر ایران، از اواسط دهه ی 1840 م، با «بابیگری» آغاز شد و چنان با بابیگری پیوند خورد، که در دوران متأخر قاجار، نام «بابی» و «تروریست» مترادف بود. بابیان و بهاییان با همدستی یکدیگر کمیته های ترور مخفی تشکیل دادند که از آن جمله می توان «کمیته بین الطلوعین»، «کمیته جهانگیر» و «کمیته مجازات» را نام برد. بابیان و بهاییان در ترورهای زیادی دست داشتند، از جمله ترور امیر کبیر، سوء قصد به آیت الله خراسانی، اعدام شیخ فضل الله نوری و ترور آیت الله سید عبدالله بهبهانی.

تروریسم سیاسی در تاریخ معاصر ایران، از اواسط دهه ی 1840 م، با "بابیگری" آغاز شد و چنان با بابیگری پیوند خورد، که در دوران متأخر قاجار، نام "بابی" و "تروریست" مترادف بود. بابی ها، ترور امیرکبیر را طراحی کردند و در شوال 1268 ق، به ترور نافرجام ناصرالدین شاه دست زدند. از آن پس این شیوه در ایران تداوم یافت، و به ویژه در دوران انقلاب مشروطه و پس از آن اوج گرفت. بهائیان در عتبات نیز بیکار نبودند، و سید اسد الله مازندرانی در عتبات، به جرم سوء قصد به آیت الله خراسانی گرفتار شد. (1)
فعالیت های تروریستی دوران مشروطه و پس از آن، با نام "سردار محیی"، "احسان اله خان دوستدار"، "اسد الله خان ابوالفتح زاده"، "ابراهیم خان منشی زاده" و "محمد نظر خان مشکات الممالک" در پیوند است.
فعالیت های مخفی "اسد الله خان ابوالفتح زاده" و "ابراهیم خان منشی زاده" و "محمد نظر خان مشکات الممالک" از سال 1323 ق، و با عضویت در انجمن مخفی، معروف به "بین الطلوعین" آغاز شد، که جلسات آن در خانه ی "ابراهیم حکیمی"، نخست وزیر بعدی دوران پهلوی، برگزار شد و بسیاری از اعضای آن "بابی ازلی" و چند تن نیز "بهائی" بودند.
عضویت در این انجمن و فعالیت های بعدی "ابوالفتح زاده" و "منشی زاده" و "مشکات الممالک" (بهائی) و "ازلیهای" عضو انجمن فوق را باید بخشی از عملکرد شبکه توطئه گر وابسته به "اردشیر ریپورتر" ارزیابی کرد. اعضای این انجمن، اعم از "ازلی" و "بهائی"، پس از تأسیس سازمان ماسونی لژ بیداری ایران (1325 ق)، در پیرامون آن مجتمع شدند و مشکات الممالک" صندوق دار لژ بیداری ایران بود.
از ذیقعده 1323 ق، این فعالیت با عضویت "اسد الله خان ابوالفتح زاده" و برادرش "سیف الله خان" و "ابراهیم خان منشی زاده" در "انجمن مخفی دوّم" تداوم یافت. در این انجمن، سید محمد صادق طباطبائی (پسر آیت الله سیّد محمد طباطبایی)، ناظم الاسلام کرمانی (نویسنده ی کتاب تاریخ بیداری ایرانیان)، آقا سیّد قریش (از اعضای بیت سید محمد طباطبائی) و شیخ مهدی (پسر آیت الله شیخ فضل الله نوری) عضویت داشتند. در همین زمان، گرایش های تروریستی برخی اعضای این انجمن، کاملاً مشهود بود. برای مثال، در یکی از جلسات انجمن، مسأله قتل آیت الله سید عبدالله بهبهانی مطرح شد که با مخالفت سید محمد صادق طباطبایی مواجه گردید. اندکی بعد، "ارباب جمشید جمشیدیان" (دوست صمیمی و محرم اردشیر ریپورتر)، به عضویت این انجمن درآمد.
گروه تروریستی فوق، سرانجام شکل نهایی خود را یافت و به عملیات آشوبگرانه و تفرقه افکنانه ای چون ترور نافرجام شیخ فضل الله نوری (16 ذیحجه 1326 ق) دست زد.
عامل این ترور، کریم دواتگر بود که به همراه افراد دیگری از جمله "میرزا محمد نجات خراسانی" (عضو فرقه ی بهائی و مرتبط با سفارت انگلیس که مشهور به فساد بود) دستگیر شد.
"نجات" نیز عضو کمیته بین الطلوعین بود. به گفته ی سید حسن تقی زاده، "اسمارت"، نماینده ی سفارت انگلیس، در جلسات بازجویی از محمد نجات شرکت می کرد و مواظب بود که نتوانند به میرزا محمد زور بگویند. طبق گزارش "سر جرج بارکلی" به "سر ادواردگری" وزیر خارجه انگلیس، در جریان این بازجویی، کریم دواتگر تلویحاً حسینقلی خان نواب، برادر عباسقلی خان کارمند سفارت انگلیس را، به ترور مربوط کرد. حسینقلی خان نواب نیز از نزدیکان و محارم اردشیر ریپورتر، رئیس شبکه اطلاعاتی حکومت هند بریتانیا در ایران بود.
پس از آن ابوالفتح زاده و برادرانش و سایر اعضای گروه تروریستی و آشوبگر فوق، از جمله کریم دواتگر، در روستای قلهک، که در آن زمان در ملکیت سفارت انگلیس بود و دولت ایران بر آن نظارت نداشت، مستقر شدند. در اول جمادی الثانی 1327 ق، ابوالفتح زاده و منشی زاده، همراه با زین العابدین خان مستعان الملک، گروه تروریستی جدیدی تشکیل دادند موسوم به "کمیته جهانگیر".
ابوالفتح زاده و مستعان الملک و میرزا محمد نجات از جمله اعضای "محکمه انقلابی" بودند که حکم اعدام مجاهد نستوه، شهید شیخ فضل الله نوری را صادر کردند. دادستان این محکمه، شیخ ابراهیم زنجانی بود که تحت تأثیر میرزا مهدی خان غفاری کاشی (وزیر همایون) عضو فرقه ی بهائی، قرار داشت.
در رجب 1328 ق، حادثه قتل سید عبدالله بهبهانی رخ داد که عاملان آن، وابسته به شبکه تروریستی ابوالفتح زاده و منشی زاده بودند. یکی از ضاربان بهبهانی فردی به نام "حسین الله" بود که بعدها با ابوالفتح زاده و منشی زاده و مشکات الممالک در کمیته مجازات همکاری کرد. پس از این واقعه، ابوالفتح زاده به اروپا گریخت، مدتی بعد به ایران بازگشت و به عنوان متصدی گردآوری مالیات منطقه ساوجبلاغ و شهریار منصوب، و اندکی بعد معزول شد، که ابوالحسن علوی این عزل را، نتیجه تبلیغات بهائی گری ابوالفتح زاده می داند.
در ذیقعده 1334، ابوالفتح زاده و منشی زاده و مشکات الممالک، عملیات خود را در قالب گروه جدیدی به نام "کمیته مجازات" آغاز کردند و به چند فقره قتل، همراه با انتشار اعلامیه هایی دست زدند، که بازتاب اجتماعی و سیاسی فراوان داشت. (2)