جهاد و ترور تفاوت ذاتی و گوهری دارند. ترور هرگونه اقدام خشونت آمیز و غیر قانونی است که با ایجاد ترس و وحشت در بین مخالفان، برای کسب امتیازات فردی یا گروهی صورت می پذیرد. اما جهاد در اصطلاح اسلامی، به كوشش مسلحانه براى حفظ و پيشرفت آيين حق، دفع تجاوز ظالمان و از همه مهمتر ایجاد فضایی آزاد برای همه بشر است تا بتوانند کلام حق را بشنوند و در صورت تمایل بپذیرند. جهاد بايد تنها براى خدا، بر اساس قانون الهی و خالی از هرگونه غرض شخصى و مادى صورت گيرد.

تروریسم سیاسی در تاریخ معاصر ایران، از اواسط دهه ی 1840 م، با «بابیگری» آغاز شد و چنان با بابیگری پیوند خورد، که در دوران متأخر قاجار، نام «بابی» و «تروریست» مترادف بود. بابیان و بهاییان با همدستی یکدیگر کمیته های ترور مخفی تشکیل دادند که از آن جمله می توان «کمیته بین الطلوعین»، «کمیته جهانگیر» و «کمیته مجازات» را نام برد. بابیان و بهاییان در ترورهای زیادی دست داشتند، از جمله ترور امیر کبیر، سوء قصد به آیت الله خراسانی، اعدام شیخ فضل الله نوری و ترور آیت الله سید عبدالله بهبهانی.