آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابوالخطاب یکى از مطرح ترین غُلات زمان امام صادق(ع) است که که تأثیر عمیقى بر اسماعیلیه نخستین داشته است. وى نزد اسماعیلیه جایگاه ویژه اى دارد و حتى کتابى به نام «امّ الکتاب» به ابوالخطاب منسوب است. این کتاب یکى از کتب سرّى نزاریان آسیاى میانه است که توسط ایوانف کشف و چاپ شد. در این کتاب آمده است که چون ابوالخطاب اسرار هویدا مى کرد مورد لعن امام صادق(ع) قرار گرفته و به دستور ائمه سوزانده شد.

ابوالخطاب به عنوان یکى از مطرح ترین غُلات زمان امام صادق(علیه السلام) و فردى که تأثیر عمیقى بر اسماعیلیه نخستین داشته است، قائل بود که روح الهى به صورتهاى گوناگونى تجلى مى کند و در هر زمانى دو رسول در میان مردم حضور دارد و زمین نباید از وجود آن دو خالى باشد یکى ناطق و یکى صامت. بنابر نظر ابوالخطاب ناطق همان پیامبران هستند که شریعت، یعنى امور ظاهرى را مى آورند و رسول صامت همان وصى بلافصل آنهاست که امور باطنى را تبیین کرده و عهده دار باطن دین است. ابوالخطاب پیامبر اسلام را ناطق و حضرت امیر(علیه السلام) را صامت دوران اسلام مى دانست. بنابر نظر سعدبن عبدالله اشعرى و نوبختى ارتباط وثیقى بین پیروان محمد بن اسماعیل و ابوالخطاب بوده است. وى نزد اسماعیلیه جایگاه ویژه اى دارد و حتى کتابى به نام «امّ الکتاب» به ابوالخطاب منسوب است. این کتاب یکى از کتب سرّى نزاریان آسیاى میانه است که توسط ایوانف کشف و چاپ شد. در این کتاب آمده است که چون ابوالخطاب اسرار هویدا مى کرد مورد لعن امام صادق(علیه السلام) قرار گرفته و به دستور ائمه سوزانده شد. (1)، (2)