آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

بعد از رحلت پیامبر(ص) و غصب خلافت، یکی از حرکات سیاسى مقامات حاکم، این بود که آنچه از فضایل اهل بیت(ع) بود، و طبعاً شایستگى و اولویت آنها را براى خلافت اثبات مى کرد، سانسور کنند. زیرا ذکر این مناقب و فضایل براى همه سؤال انگیز بود که اگر آنها داراى چنین مقاماتى بوده اند پس چرا دیگران پیشى گرفتند؟ این مسأله در زمان حکومت بنى امیّه و بنى عباس اوج گرفت،  تا جایی که براى اثبات فضیلت دیگران به جعل و نشر اکاذیب نیز پرداختند و بعضى از صحابه را براى این کار خریدند، و بهاى سنگینى به آن پرداختند.

بعد از پیامبر(صلى الله علیه وآله) طوفان عجیبى در جامعه اسلامى بر سر مسأله خلافت در گرفت، طوفانى که نتیجه آن تغییر محور خلافت از خاندان پیامبر(صلى الله علیه وآله) به سوى افراد دیگرى بود، آنها که از سوى خدا به عنوان جانشینى پیامبر(صلى الله علیه وآله) معرفى شده بودند کنار زده شدند، و دیگران جاى آنها را گرفتند.
منزوى شدن اهل بیت(علیهم السلام) سبب شد که مقامات حاکم، آنچه از فضایل و مناقب در شأن آنها بود، و طبعاً شایستگى و اولویت آنها را براى مسأله خلافت اثبات مى کرد، سانسور کنند؛ زیرا ذکر این مناقب و فضایل براى همه سؤال انگیز بود که اگر آنها داراى چنین مقاماتى بوده اند پس چرا دیگران پیشى گرفتند؟!
چرا ما کسانى را که خدا و پیامبرش مقدم داشته اند، مقدم نداریم؟
آخر چرا مردم مسلمان از این فیض بزرگ محروم بمانند؟
چرا... و چرا؟
و لذا سانسور کردن این فضایل جزئى از حرکت سیاسى آنها بود.
و این مسأله در زمان حکومت بنى امیّه و بنى عباس بسیار اوج گرفت، تا آن جا که تیغ هاى سانسور، نه مخفیانه و مرموز، که آشکارا و برملا به کار افتاد، و نه فقط به محو فضایل اهل بیت(علیهم السلام) کوشیدند، که براى اثبات فضیلت دیگران به جعل و نشر اکاذیب نیز پرداختند، حتى بعضى از صحابه ـ یا شبه صحابه ـ را براى این کار خریدند، و بهاى سنگینى براى آن پرداختند.(1)