آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در سوره زلزله نخست از نشانه هاى وقوع قیامت بحث مى کند؛ و به دنبال آن، سخن از شهادت زمین به تمام اعمال آدمى آمده است؛ در بخش سوم، از تقسیم مردم به دو گروه «نیکوکار» و «بدکار» و رسیدن هر کس به اعمال خود، سخن مى گوید.

در این که: این سوره در «مکّه» نازل شده است، یا در «مدینه»؟ در میان مفسران گفتگو است: بسیارى آن را «مدنى» مى دانند، در حالى که بعضى معتقدند: در «مکّه» نازل شده.
لحن آیات آن که درباره «معاد» و «اشراط الساعة» (نشانه هاى وقوع رستاخیز) سخن مى گوید، به آیات «مکّى» شبیه تر است، ولى در حدیثى آمده: وقتى این سوره نازل شد، «ابو سعید خدرى» از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) سؤالى درباره آیه «فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّة...» کرد، و مى دانیم «ابو سعید» در «مدینه» به مسلمانان ملحق شد. (1)
اما «مدنى» بودن یا «مکّى» بودن این سوره، تأثیرى در مفاهیم و تفسیر آن ندارد.
به هر حال، این سوره عمداً بر سه محور دور مى زند:
نخست، از «اشراط الساعة» و نشانه هاى وقوع قیامت بحث مى کند.
و به دنبال آن، سخن از شهادت زمین به تمام اعمال آدمى آمده است.
در بخش سوم، از تقسیم مردم به دو گروه «نیکوکار» و «بدکار» و رسیدن هر کس به اعمال خود، سخن مى گوید. (2)