آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

سوره بیّنه، به رسالت جهانى پیامبر(ص) و آمیخته بودن آن با دلائل و نشانه هاى روشن، اشاره مى کند؛ در ضمن، این حقیقت را نیز در بردارد که: اصول دعوت انبیاء، مانند ایمان و توحید و نماز و روزه، اصولى است ثابت و جاودانى که در همه ادیان آسمانى وجود داشته است. در بخش دیگرى از این سوره، موضع گیرى هاى مختلف اهل کتاب و مشرکان را در برابر اسلام مشخص مى کند.

مشهور این است: این سوره در «مدینه» نازل شده است، و محتواى آن نیز گواه بر همین معنى است؛ چرا که در آن مکرر از اهل کتاب بحث شده، و مى دانیم سر و کار مسلمانان با اهل کتاب، بیشتر در «مدینه» بود.
از این گذشته، سخن از نماز و زکات هر دو به میان آمده، درست است که زکات در «مکّه» تشریع شده بود، ولى رسمیت و گسترش آن در «مدینه» بود.
به هر حال، این سوره، به رسالت جهانى پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و آمیخته بودن آن با دلائل و نشانه هاى روشن، اشاره مى کند، رسالتى که قبلاً آن را انتظار مى کشیدند، ولى هنگامى که به سراغشان آمد، گروهى به خاطر این که: منافع مادیشان به خطر مى افتاد، به آن پشت کردند.
در ضمن، این حقیقت را نیز در بردارد که: اصول دعوت انبیاء، مانند ایمان و توحید و نماز و روزه، اصولى است ثابت و جاودانى که در همه ادیان آسمانى وجود داشته است.
و در بخش دیگرى از این سوره، موضعگیرى هاى مختلف اهل کتاب و مشرکان را در برابر اسلام مشخص مى کند: آن گروه که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، بهترین مخلوقاتند.
و آن گروه که راه کفر و شرک و گناه پیش گرفتند، بدترین مخلوقات محسوب مى شوند.
این سوره، داراى نام هاى متعددى است که به تناسب الفاظ آن انتخاب شده، اما از همه معروف تر سوره «بیّنه»، «لم یکن» و «قیّمة» است. (1)