آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خداوند در آغاز سوره لیل، بعد از ذکر سه سوگند، مردم را به دو گروه تقسیم مى کند: انفاق کنندگان با تقوا که سرانجامشان آرامش و خوشبختی است، و بخیلانى که منکر پاداش قیامتند و عاقبتشان بدبختی است؛ سپس بعد از انذار از آتش دوزخ، کسانى را که در این آتش مى سوزند و گروهى را که از آن نجات مى یابند، با ذکر اوصاف معرفى مى نماید.

 این سوره که از سوره هاى «مکّى» است، ویژگى هاى سوره هاى «مکّى» را در بر دارد، مقطع هاى آیات، کوتاه، محتواى آنها داغ، و عمدتاً ناظر به قیامت و پاداش و کیفر الهى و عوامل و اسباب آن است.
پدر آغاز، بعد از ذکر سه سوگند، مردم را به دو گروه تقسیم مى کند: انفاق کنندگان با تقوا، و بخیلانى که منکر پاداش قیامتند، پایان کار گروه اول را خوشبختى و سهولت و آرامش، و پایان کار گروه دوم را سختى و تنگى و بدبختى مى شمرد.
در بخش دیگرى از این سوره، بعد از اشاره به این معنى که هدایت بندگان بر خدا است، همگان را از آتش فروزان دوزخ انذار مى کند.
و در آخرین بخش، کسانى را که در این آتش مى سوزند و گروهى را که از آن نجات مى یابند، با ذکر اوصاف معرفى مى نماید. (1)