«اصحاب الجنّة» داستان ده فرزند بود كه باغ بزرگى را از پدر به ارث برده بودند، پدرشان مرد نيكوكار و سخاوتمندى بود و از ميوه هاي باغش به فقرا مي بخشيد؛ ولى فرزندان بخيل و ناخلف، به گمان اين كه بخش زيادى از اين درآمد به جيب فقرا و نيازمندان مى ريزد تصميم گرفتند كه يك روز صبح، پيش از بيدار شدن فقرا، تمام محصول را چيده و منتقل نمايند.؛ اما خداوند نيز مجازات سخت و دردناكى براى آنها قرار داد و شبانه به وسیله صاعقه اي مرگبار باغ سرسبزشان را به خاکستر سیاهی تبدیل کرد.

خداوند در آغاز سوره لیل، بعد از ذکر سه سوگند، مردم را به دو گروه تقسیم مى کند: انفاق کنندگان با تقوا که سرانجامشان آرامش و خوشبختی است، و بخیلانى که منکر پاداش قیامتند و عاقبتشان بدبختی است؛ سپس بعد از انذار از آتش دوزخ، کسانى را که در این آتش مى سوزند و گروهى را که از آن نجات مى یابند، با ذکر اوصاف معرفى مى نماید.