آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

هنگامی که جمعیت مسلمانان کم و دشمنان فراوان بودند، امکان داشت بعضى از مؤمنان بیعت خود را با پیامبر(ص) بشکنند و از حمایت او دست بردارند. آیه فوق نازل شد و در این زمینه هشدار داد.

در آیه (91) سوره «نحل» می خوانیم: «وَ أَوْفُوا بِعَهْدِ اللّهِ إِذا عاهَدْتُمْ وَ لاتَنْقُضُوا الاَْیْمانَ بَعْدَ تَوْکِیدِها وَ قَدْ جَعَلْتُمُ اللّهَ عَلَیْکُمْ کَفِیلاً إِنَّ اللّهَ یَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ»؛ (و هنگامى که با خدا عهد بستید، به عهد او وفا کنید؛ و سوگندها را بعد از محکم ساختن نشکنید، در حالى که خدا را کفیل و ضامن بر [سوگند] خود قرار داده اید، به یقین خداوند از آنچه انجام مى دهید، آگاه است).
شأن نزول:
مفسر بزرگ، «طبرسى»، در «مجمع البیان» در شأن نزول این آیه چنین مى گوید:
در آن هنگام که جمعیت مسلمانان کم و دشمنان فراوان بودند، و امکان داشت بعضى از مؤمنان به خاطر همین تفاوت و احساس تنهائى، بیعت خود را با پیامبر(صلى الله علیه وآله) بشکنند و از حمایت او دست بردارند، آیه فوق نازل شد و به آنها در این زمینه هشدار داد.(1)، (2)