آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

جمعى از منافقان در جلسات دانشمندان یهود که آیات قرآن را به استهزاء می گرفتند مى نشستند. آيه فوق نازل گشت و عاقبت شوم اين عمل را روشن ساخت.

در آیه (140) سوره «نساء» می خوانیم: «وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَیْکُمْ فِی الْکِتابِ أَنْ إِذا سَمِعْتُمْ آیاتِ اللّهِ یُکْفَرُ بِها وَ یُسْتَهْزَأُ بِها فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتّى یَخُوضُوا فِى حَدیث غَیْرِهِ إِنَّکُمْ إِذاً مِثْلُهُمْ إِنَّ اللّهَ جامِعُ الْمُنافِقینَ وَ الْکافِرینَ فی جَهَنَّمَ جَمیعاً»؛ (و [خداوند این حکم را] در قرآن بر شما نازل کرده که هر گاه بشنوید افرادى آیات خدا را انکار و استهزاء مى کنند، با آنها ننشینید تا به سخن دیگرى بپردازند؛ و گر نه، شما هم مثل آنان خواهید بود. خداوند منافقان و کافران را همگى در دوزخ جمع مى کند).
شأن نزول:
از «ابن عباس» درباره نزول این آیه چنین نقل شده: جمعى از منافقان در جلسات دانشمندان یهود مى نشستند، جلساتى که در آن نسبت به آیات قرآن استهزاء مى شد.
آیه فوق نازل گشت و عاقبت شوم این عمل را روشن ساخت.(1)، (2)