آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

رافع بن خدیج دو همسر داشت. همسری را که مسن تر بود طلاق داد و هنوز مدت عدّه تمام نشده بود که به او گفت: اگر مایل باشى با تو آشتى مى کنم ولى اگر همسر دیگرم را بر تو مقدم داشتم باید صبر کنى.  زن قبول کرد و با هم آشتى کردند. آيه فوق نازل شد و حكم اين كار را بيان داشت.

در آیه (128) سوره «نساء» می خوانیم: «وَ إِنِ امْرَأَةٌ خافَتْ مِنْ بَعْلِها نُشُوزاً أَوْ إِعْراضاً فَلا جُناحَ عَلَیْهِما أَنْ یُصْلِحا بَیْنَهُما صُلْحاً وَ الصُّلْحُ خَیْرٌ وَ أُحْضِرَتِ الاَْنْفُسُ الشُّحَّ وَ إِنْ تُحْسِنُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللّهَ کانَ بِما تَعْمَلُونَ خَبیراً»؛ (و اگر زنى، از طغیان و سرکشى یا اعراض شوهرش بیم داشته باشد، مانعى ندارد با هم صلح کنند [و زن یا مرد از پاره اى از حقوق خود به خاطر صلح صرف نظر نماید] و صلح بهتر است؛ اگر چه مردم [طبق غریزه حبّ ذات، در این گونه موارد] بخل می ورزند. و اگر نیکى کنید و پرهیزگارى پیشه سازید [و به خاطر صلح گذشت نمائید]، خداوند به آنچه انجام مى دهید آگاه است [و پاداش شایسته به شما خواهد داد]).
شأن نزول:
در بسیارى از تفاسیر اسلامى و کتب حدیث، در شأن نزول آیه، چنین نقل شده: «رافع بن خدیج» دو همسر داشت؛ یکى مسن و دیگرى جوان، (بر اثر اختلافاتى) همسر مسن خود را طلاق داد و هنوز مدت عدّه تمام نشده بود که به او گفت:
اگر مایل باشى با تو آشتى مى کنم ولى باید اگر همسر دیگرم را بر تو مقدم داشتم صبر کنى.
و اگر مایل باشى صبر مى کنم، مدت عدّه تمام شود و از هم جدا شویم.
زن پیشنهاد اوّل را قبول کرد و با هم آشتى کردند؛ آیه شریفه نازل شد و حکم این کار را بیان داشت.(1)، (2)