آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

مسلمانان و اهل کتاب هر کدام بر دیگرى افتخار مى کردند. یهود می گفت ما ملت برگزیده ایم و پیامبر ما قبل از پیامبر شماست. مسلمانان هم می گفتند پیامبر ما خاتم پیامبران است و ما بهترین امتیم. آيه فوق نازل شد و ارزش هر كس را به اعمالش معرفى كرد.

در آیات (123 ـ 124) سوره «نساء» می خوانیم: «لَیْسَ بِأَمانِیِّکُمْ وَ لا أَمانِىِّ أَهْلِ الْکِتابِ مَنْ یَعْمَلْ سُوءاً یُجْزَ بِهِ وَ لا یَجِدْ لَهُ مِنْ دُونِ اللّهِ وَلِیّاً وَ لا نَصیراً * وَ مَنْ یَعْمَلْ مِنَ الصّالِحاتِ مِنْ ذَکَر أَوْ أُنْثى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَ لا یُظْلَمُونَ نَقیراً»؛ ([فضیلت و برترى] به آرزوهاى شما و آرزوهاى اهل کتاب نیست؛ هر کس عمل بدى انجام دهد، کیفر داده مى شود و کسى را جز خدا، ولىّ و یاور خود نخواهد یافت. * و کسى که چیزى از اعمال صالح را انجام دهد، خواه مرد باشد یا زن، در حالى که ایمان داشته باشد، چنان کسانى داخل بهشت مى شوند؛ و کمترین ستمى به آنها نخواهد شد).
شأن نزول:
در «تفسیر مجمع البیان» و تفاسیر دیگر چنین آمده است:
مسلمانان و اهل کتاب هر کدام بر دیگرى افتخار مى کردند، اهل کتاب مى گفتند:
پیامبر ما قبل از پیامبر شما بوده است، کتاب ما از کتاب شما سابقه دارتر است؛ و مسلمانان مى گفتند:
پیامبر ما خاتم پیامبران است، و کتابش آخرین و کامل ترین کتب آسمانى است؛ بنابراین ما بر شما امتیاز داریم.(1)
و طبق روایت دیگرى یهود مى گفتند: (ما ملت برگزیده ایم، و آتش دوزخ جز روزهاى معدودى به ما نخواهد رسید)؛ «وَ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النّارُ اِلا أَیّاماً مَعْدُودَةً».(2)
و مسلمانان مى گفتند: ما بهترین امت ها هستیم؛ زیرا خداوند درباره ما گفته است: («کُنتُمْ خَیْرَ أُمَّة أُخْرِجَتْ لِلنّاسِ».(3)
آیه فوق نازل شد و بر این ادعاها قلم بطلان کشید، و ارزش هر کس را به اعمالش معرفى کرد.(4)، (5)